historia

Obligacje, datki rodaków w kraju i zagranicą, a nawet napady na konwoje z pieniędzmi – tak przez lata finansowano walkę o niepodległość ojczyzny.

Ta antypolonistyczna koncepcja, że Amerykanie mają robić polskie patriotyczne filmy, jest powtarzana z ust do ust na korytarzach różnych państwowych instytucji, i to mnie przeraża – mówi „Gazecie Polskiej” reżyser Robert Gliński.

Przez całe dziesięciolecia symboliczna godzina „W” i rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego była lekceważona, pogardzana lub umniejszana. Wysiłek Armii Krajowej nazywano nawet „oszustwem i fałszem”. Tymczasem jeszcze w czasach II RP pamięć o zrywach narodowych była jednym z kluczowych elementów polityki historycznej prowadzonej przez władze. Już w styczniu 1919 r. Józef Piłsudski mówił „Dla nas, żołnierzy wolnej Polski, powstańcy 1863 r. są i pozostaną ostatnimi żołnierzami Polski walczącej o swą swobodę, pozostaną wzorem wielu cnót żołnierskich, które naśladować będziemy”. Rodząca się zaś już w październiku 1944 r. pamięć o Powstaniu Warszawskim miała wiele cech wspólnych z pamięcią społeczną o powstaniach w XIX w. Komunistyczne władze robiły wszystko co tylko mogły, aby tę pamięć wymazać i ośmieszyć. Trwała ona jednak przez lata dzięki środowiskom kombatanckim i przekazom rodzinnym.