Cień Moskwy w TVP. Ludzie z PRL w telewizji publicznej

Jan Dariusz Cychol, były zastępca Jerzego Urbana w tygodniku „NIE”, autor Głosu Rosji, oraz Sławomir Zieliński, figurujący w archiwach komunistycznej bezpieki jako jej tajny współpracownik, mają dziś decydujący wpływ na treści przekazywane przez telewizję publiczną, które od pięciu lat są całkowicie zgodne z linią rządu - ujawnia najnowsza „Gazeta Polska”.

Kluczowe zmiany w TVP nastąpiły po katastrofie smoleńskiej. Bronisław Komorowski jako pełniący obowiązki prezydenta po tragicznej śmierci prof. Lecha Kaczyńskiego rozwiązał Krajową Radę Radiofonii i Telewizji ukonstytuowaną za czasów koalicji rządowej PiS, LPR i Samoobrony. Wcześniej sprawozdania Rady nie przyjął sejm i senat, w których obecna koalicja rządowa miała (i nadal ma) większość. Co znamienne, decyzję o rozwiązaniu ówczesnej KRRiT Komorowski ogłosił w czerwcu 2010 r. w programie „Tomasz Lis na żywo”. Będąc p.o. prezydenta, Komorowski szybko zajął się meblowaniem KRRiT po swojemu – 7 lipca 2010 r., tuż przed drugą turą wyborów prezydenckich, na członka Rady z rekomendacji Komorowskiego został powołany Jan Dworak, były polityk Unii Wolności, a później Platformy Obywatelskiej, przyjaciel Komorowskiego z czasów opozycji. Członkami KRRiT zostali m.in. Witold Graboś i Sławomir Rogowski (dawny działacz ZSMP, który w katalogu IPN figuruje jako tajny współpracownik SB o pseudonimie Libero), kojarzeni ze Stowarzyszeniem Ordynacka. Jego członkowie rekrutowali się z PRL-owskich organizacji młodzieżowych, z których wywodzą się Aleksander Kwaśniewski, Robert Kwiatkowski i Włodzimierz Czarzasty.

W marcu 2011 r. nowym prezesem TVP został Juliusz Braun, także były polityk Unii Wolności, do której należał również Komorowski. Po ukonstytuowaniu się nowej KRRiT z TVP zostali zwolnieni konserwatywni publicyści, a z anteny telewizji publicznej zniknęły także ich programy.

Aby dowiedzieć się więcej, kup najnowszą "Gazetę Polską"!

 

Źródło: Gazeta Polska