Związany z PO europoseł i były senator Józef Pinior usłyszał wczoraj prawomocny wyrok bezwzględnego więzienia. Sąd apelacyjny podtrzymał wcześniejszy wyrok, od którego odwołał się Pinior. Ta sprawa zasługuje na szczególną uwagę w kontekście wydarzeń, które rozegrały się po zatrzymaniu polityka i postawieniu mu zarzutów.
Dziesięć lat temu został ustanowiony Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. To święto zawdzięczamy niezwykłej determinacji środowisk patriotycznych, zwieńczonej działaniami prezydenta Lecha Kaczyńskiego oraz prezesa IPN Janusza Kurtyki.
W ostatnim czasie jesteśmy świadkami kolejnej publicznej nawalanki w Platformie Obywatelskiej. W środę w radiowej Trójce były przewodniczący Grzegorz Schetyna stwierdził, że „nie może być tak, że Platforma zostawia centrum sceny politycznej. Platforma nie będzie partią, która się opowie po stronie lewicowej. Na lewicy są już ugrupowania i partie, i to wystarczy”. To wyraźne postawienie się w kontrze do Borysa Budki, który stawia na całkowitą legalizację aborcji i otwarcie popiera postulaty Strajku Kobiet.
Na naszych oczach rozgrywa się bitwa o normalność, której stawką jest przyszłość, i to wcale nie tak odległa. Ofensywa brutalnej, lewackiej ideologii daje namiastkę tego, jak może wyglądać nasze życie w świecie zdominowanym przez środowiska tęczowej flagi. Polska młodzież ma w większości lewicowe poglądy, a skrajne, lewackie środowiska chcą na tym zbić swój kapitał polityczny.
Marszałek Senatu RP Tomasz Grodzki otoczył się doradcami, którzy mają wnosić nową jakość do zarządzania izbą wyższą. Tymczasem wśród tych doradców można znaleźć ludzi zarejestrowanych przez komunistyczne służby specjalne jako tajni współpracownicy, partyjnych działaczy z okresu PRL czy byłych polityków Platformy Obywatelskiej.
Obserwatorzy i komentatorzy życia politycznego zastanawiają się, czy Szymon Hołownia zawsze miał takie poglądy jak obecnie, czy też zmienił się pod wpływem swoich doradców. Jedno jest pewne: jego ugrupowanie, o ile przetrwa trzy lata, na pewno nie pozyska konserwatywnych wyborców, lecz będzie łowiło w elektoracie Platformy Obywatelskiej i Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Czarne strony „ukazujących się w Polsce mediów” (to określenie samych zainteresowanych), kłamstwa o „zamachu na wolność słowa”, histeria opozycji „o stanie wojennym” − tak w największym skrócie można podsumować wczorajsze wydarzenia dotyczące projektu podatku dla mediów od wpływów z reklam. Trzeba jasno powiedzieć: to jest protest oligarchów, którzy czerpią gigantyczne zyski i nie mają zamiaru solidarnie wesprzeć walki z pandemią, właśnie poprzez płacenie podatku od reklam.
7 lutego minęły 34 lata od zakończenia procesu toruńskiego, w którym wyrok usłyszeli wykonawcy zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Inspiratorzy tej zbrodni nigdy nie zostali ukarani − nie spotkał ich żaden ostracyzm. Podobnie zresztą jak tych, którzy uruchomili i obsługiwali machinę kłamstwa.
Coraz częściej słychać głosy, że wulgarna, prymitywna i agresywna Marta Lempart jest obciążeniem dla Strajku Kobiet. Co ciekawe, mówią to nie tylko politolodzy, jak np. prof. Antoni Dudek, lecz także ludzie o lewicowych poglądach – politycy i komentatorzy. Wczoraj na antenie Radia TOK FM, – stacji należącej do grupy medialnej Agora, która ze wszystkich sił wspiera proaborcyjne protesty, pojawiły się krytyczne komentarze i pod adresem Marty Lempart, i Klementyny Suchanow oraz samego Strajku Kobiet.
Dwadzieścia lat temu powstała Platforma Obywatelska. Teraz, gdy już wybrzmiały pierwsze komentarze i podsumowania, gdy opadły emocje, warto na spokojnie spojrzeć i ocenić formację, która miała być konserwatywnym środkiem, a stała się konkurentem skrajnej lewicy.
Śmierć naszego rodaka będącego w stanie wegetatywnym w szpitalu w Plymouth nie była niczym innym, jak zwykłym zabójstwem. Brytyjscy medycy przeprowadzili eutanazję Polaka, nie tyle zaprzestając terapii uporczywej, ile po prostu pozbawiając go odżywiania i wody. Tym samym skazano go na okrutną, barbarzyńską śmierć tylko dlatego, że według lekarzy „nie rokował na wyzdrowienie”.
Projekt ustawy o służbie zagranicznej powinien jak najszybciej przejść drogę legislacyjną i zostać uchwalony jako obowiązująca ustawa. Wicemarszałek Sejmu Małgorzata Gosiewska, którzy od lat walczy o dekomunizację MSZ, mówi o konieczności uproszczenia drogi awansu dla młodych ludzi, który chcą pracować w dyplomacji.
Niemedyczny personel – tak zakwalifikowano grupę osób, które zaszczepiły się poza kolejnością na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Myślę, że wiele osób chciałoby poznać pełną listę nazwisk tych wybrańców, bo to, co już wiemy, poraża. Oto w pierwszych parach kroczą ludzie starego systemu, na czele z aparatczykiem PZPR Leszkiem Millerem, typowanym przez Jerzego Urbana na szefa telewizji informacyjnej Mariuszem Walterem czy bardzo ważnym funkcjonariuszem SB Romanem Kurnikiem.
Media, podobnie jak inne podmioty rynku, działają w określonej sytuacji politycznej, ale mają uprzywilejowaną rolę. Wiedzą to nasi zachodni sąsiedzi, którzy jak źrenicy oka strzegą własnych mediów i nie wpuszczają do nich żadnego zagranicznego inwestora. W Polsce doszło do kompletnej paranoi – gdy PKN Orlen, narodowy koncern paliwowy, odkupuje od niemieckiego wydawcy Polskę Press (przy czym „Polska” to tylko w nazwie), podnosi się krzyk ze strony liberalno-lewicowych mediów, których właściciele niekoniecznie są obywatelami RP.
Koniec obecnego roku i początek nowego będą zupełnie inne niż wszystkie, które do tej pory znaliśmy – po raz pierwszy wielu z nas boleśnie doświadczyło prawdy o naszym przemijaniu, a na ich życiu położyła się cieniem pandemia. Jeszcze kilka miesięcy temu pytaliśmy: „Znałeś kogoś z koronawirusem? Bo ja nie”, a odpowiedź była potwierdzeniem naszego pytania.
21 grudnia 1995 r. Z trybuny sejmowej Andrzej Milczanowski, minister spraw wewnętrznych, mówi o urzędującym premierze: „Uzyskano informacje wskazujące na pana Józefa Oleksego jako informatora zagranicznej służby wywiadowczej”. Wystąpienie Milczanowskiego wywołuje ogromne poruszenie − jest uderzeniem w partię rządzącą oraz w nowo wybranego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Obchodzimy dzisiaj rocznicę czarnego czwartku, najtragiczniejszego dnia wydarzeń Grudnia ’70. 50 lat temu, 17 grudnia 1970 r., doszło do masakry bezbronnych robotników, którzy udawali się do pracy w stoczni gdyńskiej. Ludzie zginęli, bo uwierzyli apelom ówczesnego wicepremiera Stanisława Kociołka, by spokojnie pójść do pracy. Nikt z tych, którzy podejmowali decyzję o użyciu broni, nie został ukarany, nikt nie został zdegradowany.
Za nami 39. rocznica stanu wojennego, a przed nami 50. rocznica grudniowej masakry. Po raz kolejny bezsilność zmiesza się ze wzruszeniem i gniewem − będziemy wspominać bohaterów tamtych wydarzeń i po raz kolejny przypomnimy, że winni nigdy nie ponieśli kary. Przez lata istniała zmowa i ochrona komunistycznych generałów, którzy wydawali rozkazy strzelania do robotników. A w III RP jednym z najgorliwszych ich obrońców był Adam Michnik.
Powoływanie się na wpływy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, pranie brudnych pieniędzy, zbrodnia VAT-owska – o to między innymi została oskarżona przez Prokuraturę Regionalną w Warszawie Katarzyna I., jedna z najbliższych współpracownic Janusza Palikota, kandydatka do Sejmu z list SLD i honorowy konsul Dominikany w Polsce. Akt oskarżenia przeciwko Katarzynie I., szefowej fundacji Moja Dominikana i Moja Kuba, trafił już do sądu. W ramach śledztwa realizowano operację Centralnego Biura Śledczego o kryptonimie „Mundial” - pisze Dorota Kania w "Gazecie Polskiej".
