Gliński: Dla Polski połączenie solidarności i wolności to fundament jej geopolitycznej koncepcj
„Polska. Od zawsze po stronie wolności” - pod takim tytułem ukazał się w sobotę w wenezuelskim dzienniku „El Universal” artykuł wicepremiera Piotra Glińskiego. Polityk podkreślił, że dla Polski połączenie solidarności i wolności to fundament jej geopolitycznej koncepcji i jeden z kluczowych filarów polityki zagranicznej.
W tym, że Polacy w ubiegłym roku otworzyli Ukraińcom uciekającym przed rosyjską inwazją drzwi do swoich domów i mieszkań, udzielili im schronienia i pomocy, nie było niczego wyjątkowego - twierdzi profesor Piotr Gliński. „Wolność i doświadczenie wspólnoty są wartościami dla Polaków najważniejszymi (...). Taka postawa cechuje Polaków od pokoleń. Już na wczesnym etapie powstawania polskiej tożsamości kształtowało się poczucie wspólnoty losu i poczucie wolności”.
Wicepremier przywołuje świadectwo Pawła Włodkowica na soborze w Konstancji w XV w., wskazujące, że dla Polaków wolność sumienia to świętość. „Z rzymskiego republikanizmu Rzeczpospolita wzięła pojęcie warunkującej życie polityczne wolności od dominacji, akcentowanie obyczajów, swobodę wyboru i decyzji, poczucie słuszności, powinność wobec wspólnoty wolnego człowieka. Duch republikański i wolnościowy stworzył genotyp polskości” - konstatuje wicepremier polskiego rządu. I dodaje kolejny argument: „Konstytucja 3 maja 1791 r. przeszła do hist- orii jako wielki akt wolnościowy. Jej przeciwnicy, powołując się na wolności starodawne, odwołali się do despotii, które wytworzoną przestrzeń wolności zlikwidowały.”
Kolejnym doświadczeniem połączenia wolności i solidarności był czas rozbiorów Polski: „Przez 123 lata, pomiędzy końcem XVIII w. a rokiem 1918, Polska była pozbawiona państwowości i suwerenności, pozostając przede wszystkim wspólnotą ideową – tradycji, kultury, języka. Dążenia do przywrócenia niepodległości wyrażały tradycje pozytywistyczna i insurekcyjna. Mentalność narodową konstytuowała skłonność do militarnej odpowiedzi na przemoc.” Doświadczenie rozbiorowe i insurekcyjne przygotowało Polaków do odbudowy państwa, powstrzymania bolszewików w 1920 roku, oporu wobec III Rzeszy - pisze prof. Gliński.
W świadomości Polaków „trwał sen o wolności” - dodaje. Próbą ogniową był dla niego realny socjalizm, rozbijający oparte na wartościach narodowych i priorytecie rodziny struktury społeczne, negujący ludzką podmiotowość. Ale i on ugiął się ostatecznie przed „Solidarnością” - podkreśla wicepremier polskiego rządu.
Zdaniem profesora ostry konflikt kulturowo-cywilizacyjny, który świat obecnie widzi z całą wyrazistością w związku z agresją rosyjską na Ukrainę, ma swoje korzenie w doświadczeniu historycznym: „Gdy peryferyjna Moskwa w XVI w. zamierzała się rozszerzyć na dawną Ruś, spór z Rzecząpospolitą o ziemie dzisiejszej Białorusi i Ukrainy rozciągnął się z przynależności politycznej na tożsamość religijną, cywilizacyjną i etniczną. Polski eksperyment unii z Litwą eksponował kulturę polityczną wiążącą się z ideałem partycypacji i wolności obywatelskiej.”
Jak zauważa prof. Gliński, w roli przedmurza chrześcijaństwa Polacy w swoich dziejach wielokrotnie osłaniali cywilizację europejską przed wschodnim niebezpieczeństwem – w wiekach XIII (Legnica 1241), XVII (Wiedeń 1683) i XX (Warszawa 1920). Podczas wielkiej wojny z Zakonem Krzyżackim (1409–11) upomniano się o cywilizację solidarności, o wolność i godność człowieka. Polacy, Litwini i Rusini pod Grunwaldem obronili prawo do samostanowienia. U schyłku nowożytności uważano, że „Polska jest wszędzie, gdzie bronią wolności”.
- „Dla Polaków zatem solidarność i umiłowanie wolności to nie pusty slogan, ale geopolityczna koncepcja – jeden z kluczowych filarów polityki zagranicznej. Jest dumą, ale też obowiązkiem. By zapobiec pokonaniu Ukraińców, trzeba wspólnego wysiłku i solidarności. Polska w tym wysiłku nie ustaje i zawsze solidarnie będzie występować w obronie wolności”
- stwierdza prof. Piotr Gliński.
Źródło: pap Niezalezna.pl
