Rumień zakaźny to choroba wywoływana przez wirusa, która dotyka najczęściej dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ale może również wystąpić u dorosłych. Najbardziej charakterystycznym objawem rumienia zakaźnego u dzieci jest wysypka na twarzy, która ma kształt przypominający motyla. Choroba ta może być szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży.
Rumień zakaźny, nazywany również chorobą piątą, jest wywoływany przez parwowirus B19 i jest jedną z najczęstszych chorób wysypkowych u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
Występuje ona wśród sześciu chorób dziecięcych, obok odry, płonicy, różyczki, choroby Dukesa i rumienia nagłego. U dorosłych rumień zakaźny również może wystąpić, ale zazwyczaj nie pojawiają się u nich charakterystyczne wykwity. W wielu przypadkach przebiega ona bezobjawowo lub objawia się jedynie zapaleniem stawów z ostrą reakcją bólową.
Choroba ta przenosi się drogą kropelkową, poprzez kontakt z wydzielinami dróg oddechowych chorej osoby lub drogą krwi, np. podczas przetaczania krwi. Źródłem zakażenia mogą być zarówno chore dzieci, dorośli, jak i osoby będące nosicielami wirusa, nawet jeśli nie wykazują objawów choroby. Największe ryzyko zarażenia występuje przed wystąpieniem wysypki, gdyż dziecko z wysypką praktycznie nie jest już zaraźliwe.
Okres wylęgania rumienia zakaźnego wynosi od 4 do 14 dni, zwykle około 2 tygodni, co oznacza, że pierwsze objawy mogą pojawić się dopiero po tym czasie. Wysypka może utrzymywać się od 6 dni do 3 tygodni. Zaleca się pozostanie w domu do ustąpienia wysypki oraz innych objawów, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.
Objawy rumienia zakaźnego mogą być różnorodne, ale najbardziej charakterystycznym i rozpoznawalnym objawem jest występowanie wysypki, zwłaszcza na twarzy, która często ma kształt motyla.
Objawy te mogą wystąpić w różnych kombinacjach i stopniu nasilenia u różnych pacjentów. W przypadku podejrzenia rumienia zakaźnego, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu postawienia diagnozy i określenia odpowiedniego leczenia oraz zapobiegania dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.
Rumień zakaźny w ciąży stanowi poważne zagrożenie, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, ponieważ może negatywnie wpłynąć na rozwój płodu. Zakażenie wirusem rumienia zakaźnego u kobiety w ciąży może prowadzić do niedokrwistości wewnątrzmacicznej u dziecka oraz zwiększyć ryzyko poronienia, nawet jeśli kobieta nie wykazuje objawów choroby.
Każda osoba, u której pojawiła się wysypka charakterystyczna dla rumienia zakaźnego, powinna niezwłocznie poinformować o tym wszystkie kobiety w ciąży, z którymi miała kontakt.
Ponadto ciężarne, które miały kontakt z osobą chorą na rumień zakaźny, powinny niezwłocznie powiadomić swojego lekarza prowadzącego ciążę. Lekarz ten skieruje je na odpowiednie badania serologiczne w celu potwierdzenia zakażenia lub jego wykluczenia.
Badaniem pomocniczym przy diagnozowaniu rumienia zakaźnego u kobiet ciężarnych jest badanie ultrasonograficzne (USG). USG może pomóc w ocenie ewentualnych powikłań u płodu, takich jak niedokrwistość wewnątrzmaciczna czy wady wrodzone.
Zapobieganie zakażeniu rumieniem zakaźnym u kobiet ciężarnych jest szczególnie istotne, dlatego ważne jest informowanie personelu medycznego o wszelkich objawach tej choroby oraz podejmowanie działań profilaktycznych w przypadku podejrzenia zakażenia.
Leczenie rumienia zakaźnego zwykle polega na łagodzeniu objawów i zapobieganiu powikłaniom, ponieważ większość przypadków tej choroby u dzieci przebiega łagodnie i samoistnie ustępuje.
W przypadku powikłań lub podejrzenia poważniejszego przebiegu choroby, należy skonsultować się z lekarzem.