Czym jest acedia?
Myśli zwana acedią to według starożytnych pułapka nienawidzenia tego, co jest i na co mamy wpływ i jednoczesne pożądanie tego, czego nie ma i na co nie ma się żadnego wpływu. „Taka jest już natura istot śmiertelnych, że nie podoba im się nic bardziej niż to, co straciły. Z żalu za tym, co nam zabrano, jesteśmy niesprawiedliwi w stosunku do tego, co nam zostało”. Seneka, O pocieszeniu do Marcji, XVI.8.
Nie zadręczajmy się korzyściami i pomyślnościami, które mogły nas spotkać, a jednak nas ominęły. Nie myślmy o tym co dla nas byłoby lepsze w przeszłości, ale nas nie spotkało. To niepotrzebna i szkodliwa skłonność, która staje się źródłem niepotrzebnego cierpienia i smutku. Nade wszystko, powinniśmy żyć tym, co jest. Nie można bowiem żyć szczęśliwie, jednocześnie nieustannie tęskniąc za tym, czego się nie ma.
Nie obrzydzajmy sobie tego, co jest, myślami o tym, co mogłoby być. Nieaktualne scenariusze dotyczyć mogą wszystkiego, rzeczy materialnych i niematerialnych, naszej pozycji społecznej czy sytuacji rodzinnej, naszego sposobu życia i naszych umiejętności. I powtarza się tu ten sam schemat: nadzwyczaj szybko przyzwyczajamy się do tego, co mamy, po czym zaczynamy chcieć więcej i zapominamy, jak wielkie szczęście zawiera się już w tym, co jest pod ręką.
Za każdym razem, kiedy myślimy, że lepiej byłoby być gdzieś indziej, niż faktycznie jesteśmy – robimy to po to, by samych siebie zasmucić. Taka myślowa ucieczka służy bowiem tylko jednemu: zamaskowaniu tego, że nie umiemy się cieszyć, że nie umiemy trzymać się tych myśli, które dają szczęście.
Raczej należy stale pamiętać, że to, co teraz jest nasze, nie musi być nasze na zawsze. Nie powinniśmy się też dręczyć zbędnymi porównaniami z innymi ludźmi.
Jest tylko naszą decyzją, czy będziemy myśleć o tym, co jest, czy uciekać myślą w złudne i podstępne miraże. Musimy sobie jasno powiedzieć, że taka ucieczka nie przyniesie nam żadnego pożytku.
Słabości naszej wyobraźni, chcącej uciekać do nierealnych miejsc, przeciwstawmy siłę woli i stanowczość: nie, tego nie chcemy! Nie chcemy, by niepotrzebne wyobrażenia o tym, czego nie ma, psuły nam radość z tego, co jest.
„Kto bowiem ulega acedii, nienawidzi tego, co jest, pożąda zaś tego, czego nie ma… wówczas przypomina on nierozumne zwierzę, z przodu ciągnięte przez pożądliwość, a z tyłu bite i popychane przez nienawiść”. Ewagriusz z Pontu, O modlitwie, 6.
Źródło: niezalezna.pl
