Dolina Białego idealnym miejscem na zimowy spacer
Wejście do doliny znajduje się niedaleko centrum Zakopanego. Jej dnem, wśród fantastycznych turniczek, płynie Biały Potok, tworzący malownicze jary i kaskady wśród wapiennych skał i bukowo-smrekowych lasów. Jest to potok o największym średnim spadku w Tatrach Polskich, dochodzącym do 187m/km.
Dolina Białego jest dolinką reglową, znajdującą się pomiędzy stokami Krokwi, Sarniej Skały, Przełęczą Wrótka i wschodnią częścią grani Giewontu. Jej długość wynosi 2,5 km, a całkowita powierzchnia 300 ha. Zbudowana jest ze skał osadowych: wapieni, dolomitów, w mniejszym stopniu łupków. To właśnie tym skałom oraz płynącej wodzie dolina zawdzięcza swój charakter: jest wąska, głęboko wcięta w ściany, o charakterze wąwozu krasowego. Miejsce to jest bardzo ciekawe i atrakcyjne z geologicznego punktu widzenia. Z powodu zacieniającego działania potężnego masywu Giewontu klimat Doliny Białego jest znacznie bardziej surowy, niż wynikałoby to z jej wysokości nad poziomem morza, a piętra roślinności są tutaj obniżone.
Wylot Doliny Białego znajduje się na wysokości około 910 m n.p.m. przy Drodze pod Reglami, blisko 0,5 km na zachód od Wielkiej Krokwi, na południowym skraju Lasu Białego. Ma postać wąwozu, w którym od wschodniej strony wznoszą się skały Korycisk, od zachodniej Kazalnica.
W Dolinie Białego utworzony jest rezerwat ścisły, ze względu na występowanie rzadkich gatunków roślin oraz głuszców i cietrzewi.
Przez dolinę prowadzi żółty szlak. Obecnie istniejącą drogę nad potokiem zbudowano ok. 1905 roku. W połowie XIX wieku upłaz Białe znajdujący się w Dolinie Suchej wiosną służył jako pośredni etap dla owiec pędzonych na Halę Kondratową przez urwiste perci Giewontu. Na upłazie tym podobno znany przewodnik tatrzański Bartłomiej Obrochta grywał na skrzypcach również znanemu zbójnikowi Wojtkowi Matei.
Na początku lat 50. XX wieku prowadzono w dolinie poszukiwania rud uranu, wykuwając w jej prawym zboczu dwie sztolnie w Dolinie Białego. W triasowych łupkach znajdowały się wulkaniczne tufity często zawierające rudy uranu. W czasie prowadzenia tych prac dolina była zamknięta dla turystów i pilnie strzeżona. Otwór dolnej sztolni (o długości 270 m) znajduje się przy żółto znakowanym szlaku turystycznym i jest zagrodzony drewnianą kratą. Górna jest położona na wysokości 1030 m n.p.m., a łączna długość jej korytarzy sięga 400 m.
Źródło: niezalezna.pl
