Niemcy chcieli zatrzeć ślady po Treblince
1 czerwca 1942 roku ruszyła budowa toru kolejowego do powstającego obozu zagłady Treblinka II. Dało to początek największej po Auschwitz niemieckiej „fabryki śmierci”. Tylko do końca 1942 roku w obozie zagłady Treblinka II Niemcy wymordowali 713 555 osób. Łączna liczba ofiar jest dziś obliczana na nie mniej niż 780 tys., a według niektórych źródeł zbliża się do miliona. Zdecydowaną większość stanowili Żydzi z okupowanej Polski. By zatrzeć ślady zbrodni, zwłoki palono, a prochy zakopywano.
W okolicy wsi i stacji kolejowej Treblinka – nieco ponad 100 km na północny wschód od Warszawy – istniał od lata 1941 roku niemiecki karny obóz pracy, przez który przeszło ok. 20 tys. polskich i żydowskich więźniów, z czego co drugi zmarł lub został rozstrzelany. Obóz ten jest dziś znany jako Treblinka I.
Geneza pobliskiego obozu Treblinka II (SS-Sonderkommando Treblinka) jest nierozerwalnie związana z konferencją w Wannsee z 20 stycznia 1942 roku, kiedy to nazistowscy dygnitarze zebrani na przedmieściach Berlina zajęli się praktyczną realizacją „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, czyli zagłady europejskich Żydów. Na terenie Generalnego Gubernatorstwa – wykrojonego przez Niemców z części okupowanych ziem polskich – masowy mord na Żydach miał się dokonać w ramach akcji Reinhardt. Na jej potrzeby utworzono w GG ośrodki masowej zagłady Belzec, Sobibor i Treblinka. Wszędzie tam uruchomiono komory gazowe. Pierwszy transport Żydów dotarł do Treblinki II 23 lipca 1942 roku Byli to mieszkańcy getta warszawskiego. Także w kolejnych tygodniach Żydzi z tamtejszego getta byli kierowani na Umschlagplatz, masowo wywożeni do Treblinki i mordowani. Taki los spotkał m.in. Janusza Korczaka oraz jego współpracowników i dzieci z Domu Sierot.
2 sierpnia 1943 roku w obozie wybuchł bunt. Około dwustu więźniom udało się uciec. Wybuch powstania na pewien czas wstrzymał transporty do Treblinki i proces mordowania w komorach gazowych.
Po sierpniu 1943 roku Niemcy stopniowo rozebrali wszystkie obozowe zabudowania i instalacje. Teren zaorano i zasiano łubinem.
Źródło: ipn.gov.pl
