30 marca 1970 r. rozpoczęto przesuwanie Pałacu Lubomirskich

Niemcy spalili budynek podczas oblężenia Warszawy we wrześniu 1939 r. Po wojnie został odbudowany pod kierunkiem Tadeusza Żurowskiego, przy czym przywrócono jego klasycystyczny wygląd i projekt autorstwa Joachima Hempla.W 1970 r. marszałek Marian Spychalski (z wykształcenia architekt) zdecydował o przesunięciu pałacu z pierwotnego miejsca, tak by zamykał kompozycję Osi Saskiej. Pałac Lubomirskich, odcięty od fundamentów, obrócono o ponad 70 stopni w stosunku do pierwotnego położenia, niszcząc przy tym historyczny układ Osi Saskiej.

Całą operację opracował Aleksander Mostowski. Trwała półtora miesiąca, od 30 marca do 18 maja 1970. Pałac odcięto od murów i fundamentów i na specjalnych kratownicach, po torach, powoli przesuwano na wyznaczone miejsce.



Do przesunięcia budynku użyto 10 dźwigników hydraulicznych. Nie zanotowano żadnych istotnych trudności. Część kratownic i podtorza (belki obrzeżne) została pod pałacem. Po ukończeniu całości robót nie stwierdzono żadnych odkształceń murów budynku. Całkowite osiadanie nie przekroczyło 20–30 mm.

W 1985 r. przed pałacem wzniesiono monumentalny pomnik „Poległym w Służbie i Obronie Polski Ludowej” autorstwa Jana Bohdana Chmielewskiego, zwany przez warszawiaków „pomnikiem utrwalaczy” lub „ubeliskiem”. Pomnik rozebrano w 1991 r.

 

Źródło: wikipedia.pl,niezalezna.pl

#przesunięcie #Spychalski #Saska #Oś #Lubomirskich #Pałac