10 wtop „czystej wody”, czyli rok z nielegalną TVP »
Czytaj więcej w GP!
Generał „Bór” (drugi z lewej) na odprawie na Woli, By nieznany - Iskra 1944 (ze zbiorów Tadeusza Karlikowskiego)Jerzy Piorkowski
31 lipca 1944 roku w Warszawie dowódca AK gen. Tadeusz Komorowski „Bór" wydał płk. Antoniemu Chruścielowi „Monterowi”, dowódcy Okręgu AK Warszawa Miasto, rozkaz do rozpoczęcia powstania, wyznaczając godzinę „W” na 1 sierpnia o godzinie 17:00.
O podjęciu walk w stolicy zadecydowano 21 lipca 1944 r. na spotkaniu generałów Tadeusza Komorowskiego, Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka” i Tadeusza Pełczyńskiego „Grzegorza”. Przez kolejne dni trwały konsultacje wewnątrz KG AK, której stanowisko przedstawiono następnie Janowi S. Jankowskiemu Delegatowi Rządu na Kraj w celu uzyskania jego akceptacji. Także na posiedzeniu Rady Jedności Narodowej opowiedziano się za opanowaniem Warszawy przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej. 25 lipca 1944 r. gen. Komorowski wysłał depeszę do Naczelnego Wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Londynie, w której stwierdzał:
Tego samego dnia Rada Ministrów wydała uchwałę, w której upełnomocniła Delegata Rządu „do powzięcia wszystkich decyzji wymaganych tempem ofensywy radzieckiej, w razie konieczności bez uprzedniego porozumienia się z Rządem”. Dzień później premier Mikołajczyk polecił ministrowi spraw wewnętrznych przesłać do kraju informację o tym, iż: „Na posiedzeniu Rządu RP zgodnie zapadła uchwała upoważniająca Was do ogłoszenia powstania w momencie przez was wybranym”.
1 sierpnia 1944 r. do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Zaledwie co czwarty z nich mógł liczyć na to, że rozpocznie ją z bronią w ręku.
Żołnierze Stolicy!
Źródło: niezalezna.pl
O podjęciu walk w stolicy zadecydowano 21 lipca 1944 r. na spotkaniu generałów Tadeusza Komorowskiego, Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka” i Tadeusza Pełczyńskiego „Grzegorza”. Przez kolejne dni trwały konsultacje wewnątrz KG AK, której stanowisko przedstawiono następnie Janowi S. Jankowskiemu Delegatowi Rządu na Kraj w celu uzyskania jego akceptacji. Także na posiedzeniu Rady Jedności Narodowej opowiedziano się za opanowaniem Warszawy przed wkroczeniem do niej Armii Czerwonej. 25 lipca 1944 r. gen. Komorowski wysłał depeszę do Naczelnego Wodza gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Londynie, w której stwierdzał:
Jesteśmy gotowi w każdej chwili do walki o Warszawę. Przybycie do tej walki Brygady Spadochronowej będzie miało olbrzymie znaczenie polityczne i taktyczne. Przygotujcie możliwość bombardowania na nasze żądanie lotnisk pod Warszawą. Moment rozpoczęcia walki zamelduję.
Tego samego dnia Rada Ministrów wydała uchwałę, w której upełnomocniła Delegata Rządu „do powzięcia wszystkich decyzji wymaganych tempem ofensywy radzieckiej, w razie konieczności bez uprzedniego porozumienia się z Rządem”. Dzień później premier Mikołajczyk polecił ministrowi spraw wewnętrznych przesłać do kraju informację o tym, iż: „Na posiedzeniu Rządu RP zgodnie zapadła uchwała upoważniająca Was do ogłoszenia powstania w momencie przez was wybranym”.
1 sierpnia 1944 r. do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Zaledwie co czwarty z nich mógł liczyć na to, że rozpocznie ją z bronią w ręku.
Żołnierze Stolicy!
Wysłałem dziś upragniony przez was rozkaz do jawnej walki z odwiecznym wrogiem Polski, najeźdźcą niemieckim. Po pięciu latach nieprzerwanej i twardej walki prowadzonej w podziemiach konspiracji stajecie dziś z bronią w ręku, by Ojczyźnie przywrócić Wolność i wymierzyć zbrodniarzom niemieckim przykładną karę za terror i zbrodnie dokonane na ziemiach polskich.
Bór
Dowódca Armii Krajowej
Warszawa, 1 sierpnia 1944
Źródło: niezalezna.pl
Zobacz więcej
Niezależna TOP
