Ciekawostki turystyczne: Pszczewski Park Krajobrazowy

Głównym celem jego utworzenia  jest ochrona i zachowanie walorów krajobrazowych, jego wartości przyrodniczych, kulturowych (głównie zbytki w Pszczewie i we wsi Rokitno) i dydaktycznych.
Rzeźba terenu jest urozmaicona. Występują różne typy krajobrazu (morenowy, sandrowy, dolinny) z: jeziorami polodowcowymi, ozami, sandrami, dolinami rzecznymi ze starorzeczami i in. Większość powierzchni parku zajmują lasy, jednak w większości są to lasy młode, o charakterze gospodarczym. Wśród nich przeważają bory sosnowe z ubogim runem, rosnące na piaszczystych terenach sandrowych. Fragmenty dobrze zachowanych lasów liściastych występują w dolinie Kamionki – są to grądy (dęby, graby, jawory) i olsy (olchy z niewielką domieszką jesionów).

Wody stanowią ok. 10% powierzchni. Jeziora w dolinie Obry są płytkie i silnie zeutrofizowane, jednak te leżące na północ od nich są zdecydowanie głębsze (średnie głębokości od 5–10 m). Brzegi jezior porośnięte są szerokim pasem roślinności: trzcinowisk, oczeretów, szuwarów. Najważniejsze cieki wodne to: Obra, Struga Lubikowska i Kamionka, będące dopływami Warty.

Najwidoczniejszy element fauny parku stanowi ptactwo wodne, które znajduje tutaj dogodne warunki lęgowe jak i podczas wędrówek. Występują m.in.: łyska, perkoz dwuczuby, kaczka krzyżówka, łabędź niemy, trzcinniczek, trzciniak, potrzos. W lasach liściastych gniazdują: bocian czarny, bielik, siniak, dzięcioł średni i inne. Stwierdzono występowanie co najmniej 27 gatunków ryb, w tym: siei i sielawy, 11 gatunków płazów. Ssakami związanymi ze zbiornikami wodnymi są: bobry i wydry.

W obrębie największego na terenie parku rezerwatu przyrody „Jezioro Wielkie” (pow. 236,3 ha, rok zał. 1991) gniazdują m.in.: gęsi gęgawy, krakwy, cyranki, cyraneczki, płaskonos; znajduje się tutaj również kolonia czapli siwej (30–50 par).

Rezerwaty przyrody:

Rezerwaty przyrody Dąbrowa na wyspie (4,40 ha) celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych rzadko spotykanego lasu liściastego na malowniczej wyspie Jeziora Lubikowskiego.
W drzewostanie dominuje dąb z domieszką buka i olszy czarnej. W runie rośnie m.in. konwalia majowa, pierwiosnek lekarski, lilia złotogłów, dzwonek brzoskwiniolistny i występujący w formie płożącej bluszcz pospolity.
Wyspa otoczona jest szuwarami, które stanowią dogodne miejsce lęgowe dla ptaków wodnych takich jak: łabędź niemy, gęgawa, bąk, cyraneczka, gągoł.

Faunistyczny rezerwat przyrody Jezioro Wielkie (236,30 ha) cel jego ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych biotopów lęgowych oraz miejsc żerowania i odpoczynku ptaków wodnych.

Wody jeziora silnie zeutrofizowane. W okresie wegetacji woda traci przejrzystość przybierając zielone zabarwienie. Na jeziorze znajdują się trzy wyspy o powierzchni 2,34 ha. Jedna porośnięta jest starym, ponad 200-letnim mieszanym drzewostanem z przewagą dębu o charakterze naturalnym. Pozostałe dwie wyspy pokryte są młodszym drzewostanem z przewagą świerka i olszy. Brzegi Jeziora Wielkiego prawie w całości otoczone są lasami, tylko przy ujściu rzeki Obry poprzez szeroki pas trzcin, jezioro graniczy z nieużytkowanymi łąkami i pastwiskami porośniętymi zwartym turzycowiskiem. Teren wokół jeziora jest silnie wyniesiony i pagórkowaty. Na omawianym obszarze występuje około 120 gatunków ptaków. Z tej liczby 32 gatunki to taksony w skali kraju zagrożone. Znaczna część gatunków na omawianym terenie występuje licznie, tworząc jedne z liczniejszych populacji na Ziemi Lubuskiej, a nawet w zachodniej Polsce. W szczycie przelotów liczebność ptaków wodnych dochodzi do 6 tys. osobników.

Torfowiskowy rezerwat przyrody Jeziora Gołyńskie (3,10 ha) celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu wilgotnego ze stanowiskami rzadkich roślin torfowiskowych.

Rezerwat typu torfowiskowego stanowi fragment dawnego Jeziora Gołyńskiego, obecnie przez ekspansję lasu częściowo osuszonego. Jego pozostałościami są jeziora Gołyń i Gołyń Mały, a sam rezerwat składa się z dwóch płatów leżących u ich brzegów. Teren rezerwatu porośnięty jest olszą, brzozą, dębem i sosną. Występuje tu rzadka roślina – wełnianka alpejska. Teren równy, miejscami wgłębiony. Zwarcie przerywane, miejscami luźne. Gleby bagienne, torfowisko słabo zmineralizowane niskie, głęboko wilgotne, miejscami torf głęboki niski na iłach jeziornych. W runie oprócz wełnianki alpejskiej występuje rosiczka, mchy, turzyce, mietlica, trzcinnik, wierzbówka, przetacznik ożankowy.

Cennym elementem krajobrazu parku i jego okolic są zabytki kultury materialnej. Do najciekawszych należą: w Pszczewie – późnorenesansowy kościół z XVII wieku, barokowa plebania z XVIII wieku, park zabytkowy przy plebanii i kościele, pałac z parkiem podworskim, Muzeum Regionalne „Dom Szewca”.
We wsi Rokitno dawne opactwo Cystersów z sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej.

 

Źródło: niezalezna.pl