Przemkowski Park Krajobrazowy leży na terenie czterech mezoregionów: Równiny Szprotawskiej, Wysoczyzny Lubińskiej (Wzgórza Chocianowskie), Borów Dolnośląskich (Równina Nadbobrzańska) i Równiny Legnickiej (Dolina Czarnej Wody Powierzchnia 22 338 hektarów, wraz z otuliną 37 807 ha.
Najwyższy punkt to Wydma k. Wilkocina (Góra Pasternik) (187,4 m n.p.m.), a najniższy (128,7 m n.p.m.) znajduje się nad rzeką Szprotawa w okolicy Stawów Przemkowskich. Najstarsze drzewa – pomniki przyrody, to dąb Wernyhora w miejscowości Wierzbowa.
W skład PPK wchodzą 4 rezerwaty: Stawy Przemkowskie – faunistyczny (pow. 1046 ha), Buczyna Piotrowicka – leśny (pow. 171,27 ha), Łęgi Źródliskowe koło Przemkowa – leśny (pow. 140,22 ha), Torfowisko Borówki – torfowiskowy (pow. 37,42 ha).
Rezerwat przyrody „Stawy Przemkowskie” – rezerwat faunistyczny i wodny. Na rezerwat składa się 30 stawów (w dwóch kompleksach) wraz z otaczającymi jesionowo-olszowymi łęgami oraz łąkami z kępami wierzbowych zarośli.
Celem ochrony jest zachowanie stawów i bagien oraz otaczających je lasów w dolinie rzeki Szprotawy, będących ostają licznych gatunków ptaków.
Najstarsze stawy zostały założone około 1860 r. początkowo na obszarze 250 ha. W latach 70 XX w. zostały rozbudowane do obecnej powierzchni. Stawy Przemkowskie są drugim co do wielkości kompleksem stawów rybnych na Dolnym Śląsku (po Stawach Milickich), w których głównie hoduje się karpia.
Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie blisko 250 gatunków ptaków, w tym około 150 lęgowych. Występuje tu przynajmniej 18 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 9 gatunków z Polskiej czerwonej księgi zwierząt. Charakterystyczne gatunki występujące w rezerwacie to: bąk, bielik, łabędź krzykliwy, łabędź niemy, płaskonos, cyranka, krakwa, perkoz rdzawoszyi, gęgawa, czapla siwa czapla biała, bocian czarny, dziwonia.
Ostoja stanowi jedno z ważniejszych w tej części Europy miejsc odpoczynku i żerowania ptaków w czasie migracji (szczególnie gęsi zbożowej). Podczas jesiennych przelotów najliczniejsze są łyski (do 11 600 osobników), krzyżówki (do 10 600) i głowienki (9000).
Najważniejszym środowiskiem dla awifauny lęgowej są szuwary trzcinowe (trzcina pospolita) i pałkowe (pałka szeroko- i wąskolistna), przylegające pasem o zmiennej szerokości (1-50 m, najczęściej 2-5 m) do brzegów grobli stawowych. Na tafli wody oprócz masowo występujących włosienniczników i rdestnic, spotykane są rzadkie grzybienie północne.
Na terenie Parku znajdują się dwie ścieżki przyrodnicze: Lasy okolic Przemkowa i Stawy Przemkowskie oraz Pustynia Kozłowska.
Od roku 2010 na terenie parku na łąkach k. Jakubowa Lubińskiego wypuszczane są susły moręgowane, w ramach programu przywracania tego gatunku faunie Polski, realizowanego przez Polskie Towarzystwo Ochrony Przyrody „Salamandra”.
Obszar Parku należy do krajobrazu nizinnego, w którym wydzielono: krajobraz dolin i równin akumulacyjnych obejmujący - krajobraz den dolinnych, terasów z wydmami, staroglacjalny.