Odpowiedzialność za słowo, życie
Z wielkim smutkiem dowiedziałam się, że z powodu COVID-19 zmarł 32-letni syn odważnej i bezkompromisowej dziennikarki, działaczki antykomunistycznego podziemia Jadwigi Chmielowskiej. Jestem tą informacją wstrząśnięta – odszedł kolejny człowiek, który być może mógłby żyć, gdyby nie kampania przeciw szczepieniom.
Współczując ogromnie Jadzi, nie mogę nie zauważyć, że ta śmierć jest kolejną w tym tragicznym bilansie pandemii, który obciąża także część środowiska tzw. prawicowych mediów. Wiem, to mocne oskarżenie, ale nie dotyczy tylko najbardziej „zasłużonych” w tej kwestii dziennikarzy. Gołym okiem widać, jak miękką postawę wobec przeciwników twardej walki z epidemią przyjęła część tzw. prawicowych portali. Tymczasem odpowiedzialność za słowo, misja dziennikarska i wpisana w nią odpowiedzialność za wspólnotę powinna zobowiązywać do objaśniania rzeczywistości, do obnażania kłamstw, demaskowania manipulacji, do nazywania głupoty głupotą. Służba wspólnocie, a nie klikalności – być może uratowałaby wiele istnień. Z podobnym dylematem konfrontowani są politycy: zdobywanie punktów popularności czy twarda ochrona życia? Jesteśmy w tym momencie historii, gdzie spisane będą czyny i rozmowy.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
