O fakirze, który utknął w szafie. RECENZJA
Bombaj, Paryż, Londyn, Rzym – te i inne miejsca odwiedził Aja, tytułowy bohater filmu „Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie”. Razem z nim do tych miejsc reżyser Ken Scott zabiera widzów. To wyprawa pełna przypadkowych zdarzeń, humoru, ale i zachęty, by z nadzieją pokonywać przeciwności losu.
Głównego bohatera, Aję (uroczy Hearty Singh), poznajemy jako młodego chłopca żyjącego w slumsach w Bombaju. W nadziei na wzbogacenie się chłopak poznaje kuglarskie sztuczki i doskonali swoje umiejętności w kradzieżach kieszonkowych. Trafia jednak do więzienia. Po śmierci matki Aja opuszcza Indie i z fałszywym banknotem 100 euro wyrusza do Francji. Chce znaleźć ojca, którego nigdy nie poznał. Kiedy tylko dociera do Paryża, nic nie idzie zgodnie z planem. Trafia do sklepu meblowego, którego katalog zafascynował go w dzieciństwie i był czymś w rodzaju okna do niezwykłego, bogatego świata. W sklepie poznaje Marie, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Jego nadzieja na miłość oddala się, kiedy w wyniku szalonego zbiegu okoliczności utknie w szafie i wyruszy w podróż przez Europę.
Film Kena Scotta to adaptacja bestsellerowej powieści Romaina Puértolasa „Niezwykła podróż fakira, który utknął w szafie IKEA”, wydanej we Francji w 2013 r. i przetłumaczonej na 37 języków. W roli głównej gwiazdor Bollywoodu – Dhanush. Aktor zasłynął piosenką „Why This Kolaveri Di”. Ten wiralowy przebój doczekał się ponad 155 mln odsłon na YouTubie.
W filmie zobaczymy też nominowaną do Oscara za film „Artysta” Bérénice Bejo i nominowanego do Oscara za film „Kapitan Philips” Barkhada Abdiego. Międzynarodowa obsada to nie wszystko. Ken Scott zabiera bowiem widza w podróż po świecie. Pokazuje urocze zakątki i lokalną kolorystykę. Czasem na zasadzie humoru miesza kultury, czego przykładem są choćby śpiewający i tańczący oficerowie w urzędzie emigracyjnym w Londynie.
Emigracja jest jednym z głównych tematów filmu. Autor przekonuje widza, że do każdego człowieka trzeba podejść indywidualnie, że każdy ma marzenia. Większość emigrantów ma tu dobre intencje. Tych złych jest znacznie mniej. Zamachowców nie ma wcale. Być może to spowodowało, że choć wydana pięć lat temu książka okazała się w multikulturowej Francji bestsellerem, film w tym roku przeszedł tam bez większego echa. A przecież sama produkcja jest zrobiona całkiem sprawnie. Wszystko się toczy w dobrym tempie i w rezultacie otrzymujemy bardzo przyjemną komedię. Od dziś w kinach.
Recenzja ukazała się w "Gazecie Polskiej Codziennie": www.gpcodziennie.pl
Źródło: Gazeta Polska Codziennie, niezalezna.pl
