Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
O tym, co się stanie w naszej ojczyźnie z katolicyzmem w najbliższych dziesięcioleciach, zadecyduje przede wszystkim to, ilu jej mieszkańców zachowa wiarę i jaka będzie jej jakość. Prof. Stanisław Grygiel apeluje: „Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek Kościół winien skupić się na modlitwie o zachowanie wiary w ludziach, bo sukcesy na innych polach działalności nic mu nie pomogą”.
Czy dla chrześcijaństwa liczy się tylko wiara? A może jego istota jest tożsama z określoną, wzniosłą etyką? Pytania te sugerują dwie fałszywe odpowiedzi, dwie pokusy, przed jakimi stoją wyznawcy Jezusa Chrystusa, dwie błędne drogi egzystencji chrześcijańskiej.
Aby uczciwie ocenić tzw. transformację ustrojową, w tym 4 czerwca, należy sobie odpowiedzieć przynajmniej na kilka pytań
Gdyby podczas wyborów mieszkańcy naszego kraju kierowali się tylko – jak powinno być w zdrowej demokracji – motywami politycznymi, Zjednoczona Prawica wygrałaby w cuglach. Większość wyborców ma bowiem poglądy konserwatywne i solidarnościowo-prosocjalne. Niestety, udało się podzielić naszych rodaków według kryteriów pozapolitycznych na dwa wrogie obozy.
Wielu chrześcijan doświadcza kruchości swojej wiary m.in. z tego powodu, że mimo iż nie wątpią oni w istnienie Boga, to jednak mają trudność z „zobaczeniem Jego twarzy” – z dostępnością do prawdy na temat Jego istoty.
Język pogardy Donalda Tuska wobec PiS i jego wyborców osiągnął poziom, który budzi najgorsze skojarzenia. Nie wykluczając dość powszechnej opinii, że jest to efekt jego frustracji, uważam, że chodzi o zaplanowaną, wyrachowaną i konsekwentnie stosowaną metodę.
Obcując z przyrodą, mam głębokie przeświadczenie, że poprzez jej piękno uśmiecha się do nas z miłością i czułością Stwórca. Jednak Jego uśmiechu nie mylę z Nim samym. Już ludzie pierwotni mieli poczucie sakralności przyrody i być może przeczuwali istnienie jej Stwórcy.
Najnowszy film Krzysztofa Zanussiego, jednego z największych polskich reżyserów, „Liczba doskonała”, odbiera się jak jego testament artystyczny.
W jednym z kazań ks. prof. Józef Tischner powiedział: „To bardzo ważna sprawa, żeby człowiek umiał odczytywać znaki, jakie mu Bóg daje. Bo Bóg daje znaki. One nie są nigdy całkiem wyraźne, całkiem jednoznaczne. Zawsze są trochę niejasne.
Nasze istnienie rozgrywa się przede wszystkim w teraźniejszości. Nie bylibyśmy jednak w stanie żyć bez wybiegania tęsknotami, oczekiwaniami i nadziejami w kierunku przyszłości. A jaka jest w naszym życiu rola przeszłości? Nie jest rzeczą pożądaną – do czego mają skłonność ludzie starsi – „karmienie się” tylko przeszłością.
Już 80 lat temu Gabriel Marcel zauważył, że w Europie, w szczególności w jego ojczyźnie – we Francji, dokonuje się proces, który nazwał „grzechem przeciwko samemu życiu” – następuje osłabienie woli życia. A jedna z książek Ericha Fromma ma tytuł „Czy nadal kochamy życie?”.
Jednym z filarów chrześcijaństwa jest prawda o naszym zmartwychwstaniu. Niestety, od pewnego czasu grunt pod tą oszałamiającą prawdą jest usuwany przez wielkie samooszustwo, co jest jednym z głównych źródeł obecnego kryzysu chrześcijaństwa.
Leszek Kołakowski stwierdza: „Zło stanowić będzie po wiek wieków nieusuwalny składnik świata…”. Ci, którzy uważają inaczej, przyczyniają się do jego powiększania. Natomiast zło można minimalizować.
Na czym oparta jest teza, że tym, co często jest źródłem zła bądź mu sprzyja, jest niewłaściwie uformowane lub zakłócone przeżywanie przez człowieka własnej wartości? Dowodzą tego przede wszystkim analizy psychologiczne osobowości wielkich zbrodniarzy i wielokrotnych morderców.
Kościół płaci ogromną cenę za bezkrytyczne przyjęcie przez część katolików pod wpływem presji mediów antykatolickich fałszywej tezy o tym, że zjawisko pedofilii było kilkadziesiąt lat temu postrzegane i oceniane, również przez biskupów, tak samo jak obecnie.
Wartość człowieka współkonstytuują dwa rodzaje wartości. Jedne wiążą się z faktem, że jesteśmy osobami, a nie zwierzętami czy roślinami. Filozofowie nazywają je wartościami ontycznymi. Każdy z nas jako niepowtarzalna wartość (ja aksjologiczne) jest obdarzony godnością i przez to zasługuje na szacunek.
Ekologiści i inni ideologowie kwestionują przekonanie o wyjątkowym miejscu człowieka w rzeczywistości i jego królewskości. A na jakiej podstawie jest oparta prawda o wyższości aksjologicznej człowieka? Najpierw na elementarnej intuicji; dzięki niej nie mamy wątpliwości, że np. złamanie gałązki drzewa i skrzywdzenie dziecka to czyny o radykalnie odmiennej randze.
Wielki Post jest okazją do namysłu nad źródłami lub korzeniami zła w człowieku. Katolicyzm wskazuje siedem grzechów głównych: pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew i lenistwo. A za najważniejszy grzech uważa pychę.
Pokolenie obecnych licealistów nazywa się pokoleniem płatków śniegu lub pokoleniem Z. „Bo czują się – pisze Liliana Sonik – wyjątkowi jak śnieżynki, wśród których nie ma dwu identycznych, ale też jak śnieżynki są bezbronni wobec najmniejszych przeciwności”.
Chrześcijaństwo pierwszych wieków miało wielkiego konkurenta w postaci gnozy – systemu, który ignorował rzeczywistość i głosił samozbawienie człowieka, uważając, że jest on zdolny o własnych siłach, w oparciu o moc samopoznania wyzwolić się ze swej nędznej egzystencji. Jednym z pierwszych wielkich chrześcijańskich polemistów z gnozą był żyjący w II w. św. Ireneusz, biskup i doktor Kościoła, autor słynnej formuły: „Chwałą Boga jest żyjący człowiek”.