Janusz Kusociński urodził się 15 stycznia 1907 roku w Warszawie. Zafascynowany był grą w palanta i piłką nożną, od 1925 roku występował w Robotniczym Klubie Sportowym „Sarmata” i tam zaczął stawiać pierwsze kroki na bieżni. W 1928 roku zmienił klub i wstąpił do Klubu Sportowego „Warszawianka”, w którym biegał, aż do wybuchu wojny. W 1928 roku trzykrotnie pobił swoje kolejne rekordy Polski na dystansie 5000 m. Trzy lata później startował w różnych zawodach aż 43 razy. Został wybrany laureatem „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca roku, otrzymał także Wielką Honorową Nagrodę Sportową.
Jeszcze przed zdobyciem medalu olimpijskiego udało mu się pobić dwa rekordy świata: 19 czerwca 1932 roku w Antwerpii podczas biegu na 3000 m oraz 30 czerwca w Poznaniu na 4 mile (ok. 6437 m). Na olimpiadzie w Los Angeles zdobył złoty medal w biegu na 10 tys. metrów. Był jednym z najpopularniejszych sportowców Polski międzywojennej. Po kontuzji kolana w 1933 roku przerwał starty. Stopniowo powracał do formy. Starty rozpoczął znów w 1937 roku. Życiową formę zaczął osiągać w 1939 roku – ponownie bił rekordy – 8 czerwca w Helsinkach na 5000 m i 3 mile ustanowił nowe rekordy Polski. Przygotowywał się do Igrzysk Olimpijskich w 1940 roku. Jego marzeniem było wystartowanie w maratonie, jednak 1 września 1939 roku te marzenia zostały przerwane. W ciągu jednego dnia „Kusy” ze sławnego sportowca stał się jednym z tysięcy obrońców stolicy. Jako ochotnik został przydzielony do pierwszego plutonu kompanii karabinów maszynowych 2 Batalionu 360 Pułku Piechoty. Dwukrotnie ranny, został odznaczony Krzyżem Walecznych. Pod okupacją niemiecką pracował jako kelner w nowo otwartej gospodzie „Pod Kogutem” przy ul. Jasnej w Warszawie, a jednocześnie wstąpił do konspiracyjnej Organizacji Wojskowej „Wilki”, przyjął pseudonim „Prawdzic”. W wyniku denuncjacji został aresztowany przez Gestapo 28 marca 1940 roku. Osadzony początkowo w więzieniu mokotowskim, a następnie przy Szucha. Między 20 a 21 czerwca został przewieziony do Palmir pod Warszawą i tam rozstrzelany. Egzekucje w Palmirach były częścią niemieckiej akcji ludobójczej wymierzonej w polskie elity.
19 i 20 czerwca 1954 roku na stadionie Wojska Polskiego w Warszawie odbył się międzynarodowy mityng lekkoatletyczny. Jedną z inicjatorek imprezy była Maria Kwaśniewska, brązowa medalistka olimpiady w Berlinie (1936).
Trzeba stwierdzić, że zawodów lekkoatletycznych o podobnym zasięgu nie mieliśmy jeszcze w Warszawie, a piękny sport lekkoatletyczny zyska dzięki nim dalsze rzesze zwolenników.
Dwa dni później „Przegląd sportowy” tak podsumowywał pierwszą imprezę:
Ponad 40.000 widzów w ciągu dwóch dni oglądało w Warszawie piękną walkę czołowych lekkoatletów dziesięciu państw. Prawie we wszystkich konkurencjach walka była bardzo zacięta, a poziom godny igrzysk olimpijskich.
W 2009 roku Janusz Kusociński „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia sportowe w dziedzinie lekkoatletyki” został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Dziś jest patronem wielu ulic i szkół.
Tegoroczny, już siedemdziesiąty ORLEN Memoriał Janusza Kusocińskiego odbył się 18 maja na Stadionie Śląskim w Chorzowie.
Instytut Pamięci Narodowej, oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej w Łodzi, przygotował w tym roku biograficzną wystawę o Kusocińskim.