zbrodnie niemieckie

Powołany w ramach zbrodniczych przygotowań do wojny napastniczej Sąd Wojenny Rzeszy był najwyższym trybunałem wojskowym hitlerowskich Niemiec. Do 1939 roku sądził żołnierzy Wehrmachtu oskarżonych o przestępstwa polityczne oraz pełnił funkcję wojskowego sądu apelacyjnego. Od początku II wojny światowej skazywał również członków ruchów oporu w całej okupowanej przez Niemcy Europie. Do wiosny 1945 roku Sąd Wojenny Rzeszy wydał wyroki w sprawach blisko 4 tys. oskarżonych. W ponad tysiącu przypadków orzeczono karę śmierci. Mimo to Sąd Wojenny Rzeszy do dziś nie istnieje w powszechnej świadomości jako niezwykle ważny element narodowosocjalistycznego systemu represji.

W dniach 12–13 lipca 1943 roku funkcjonariusze różnych niemieckich jednostek policyjnych (policja bezpieczeństwa – Sipo; Policja Porządkowa – Orpo), stacjonujących w Kielcach i okolicznych miejscowościach dokonali pacyfikacji wsi Michniów położonej w ówczesnym Kreis Kielce w dystrykcie radomskim. Po ponad 80. latach od niemieckiej zbrodni dokonanej na 204 mieszkańcach wsi Michniów, w tym dziewięciodniowego niemowlęcia, historyk Delegatury IPN w Kielcach dr Tomasz Domański odnalazł nieznane dotychczas materiały archiwalne, które z dużą dozą prawdopodobieństwa pozwalają na wskazanie imion i nazwisk dowódców akcji pacyfikacyjnej.

Kiedy nie milkną jeszcze medialne echa beatyfikacji Rodziny Ulmów, kiedy pojawiają się pytania, czy postawa Ulmów była odosobniona, czy też są oni symbolem częstej, solidarnej postawy Polaków, Instytut Pileckiego stawia 34. kamień pamięci kolejnej rodzinie zamordowanej za pomoc Żydom podczas okupacji niemieckiej. 21 września w Gamratce k. Mińska Mazowieckiego Instytut Pileckiego upamiętni Zofię i Aleksandra Kurów, matkę i syna, zamordowanych przez niemiecką policję za pomoc trzem Żydom, którym udało się uciec z mińskiego getta.