Taczanki w rosyjskim wojsku. "Wielki powrót" karabinu maszynowego Maxim na pole walki

Taczanki to dwuosiowe pojazdy zaprzęgowe wyposażone w karabin maszynowy. Konstrukcja ta była bardzo popularna w czasie I wojny światowej, wojny domowej w Rosji, wojny polsko-bolszewickiej ale również w czasie II wojny światowej. Cechą charakterystyczną taczanki była wysoka mobilność i zapewnienie dużej siły ognia.
Wśród karabinów maszynowych montowanych na taczankach wielką popularnością cieszyły się Maximy.

Projekt broni z 1884 roku opracowany  Hirama Maxima zrewolucjonizował pole bitwy zapewniając potężną siłę ognia. Konstrukcja ta cieszyła się taką popularnością, że wiele armii świata zdecydowało się na przyjęcie tego karabinu maszynowego na swoje wyposażenie.  Wśród najbardziej popularnych wersji Maxima należały brytyjski karabin maszynowy Vickers, niemiecki Maschinengewehr 08 (MG08) oraz rosyjski/sowiecki Maxim wz. 1910.

 

Broń ta szeroko była wykorzystywana zarówno podczas konfliktów kolonialnych w Afryce i Azji (powstanie Mahdiego, II wojna burska, rewolucja filipińska). Z karabinów stworzonych w oparciu o konstrukcję Maxima używano również podczas I i II wojny światowej, wojnie domowej w Chinach oraz wojnie koreańskiej z lat 1950-1953. 

Ostatnie zdjęcia z okupowanego przez Rosjan obwodu chersońskiego pokazują, że karabin maszynowy Maxima wrócił do łask. Broń zamontowana na przyczepce samochodowej może z powodzeniem być używany jako taczanka. 

Rosjanie używają wersji karabinu maszynowego znanego jako Maxim wz. 1910/30 kal. 7.62 mm. Szybkostrzelność teoretyczna tej broni ważącej pond 62 kg wynosi 600 strzałów na minutę zaś zasięg to 1200 metrów. Z broni tej korzystać mają również Siły Zbrojne Ukrainy, które wyciągnęły ją z magazynów już podczas pierwszych walk o Donbas w roku 2014. 

 

 

Źródło: niezalezna.pl

#rosyjska agresja #wojna na Ukrainie ##Ukraina ##Rosja #I i II wojna światowa #sprzęt wojskowy #karabin maszynowy