Choć tęskni za Ukrainą, to Polska dała jej schronienie. "W czasie wojny zrozumiałam, że jesteście jak nasza rodzina"

"Jesteśmy podobni do siebie, musimy współpracować, trzymać się razem. To, co dała nam Polska, to jest bardzo wielka pomoc i naprawdę jestem bardzo wdzięczna za to"

- powiedziała Oleksandra Korniiets z Melitopola, która od maja ubiegłego roku kształci się na kierunku studia polskie z językiem angielskim na Uniwersytecie Łódzkim.

Po dwóch naborach - zorganizowanych w maju i październiku - studiuje na nim 66 osób, w tym 65 z Ukrainy. Jak wyjaśniła dr Iwona Dembowska-Wosik z Wydziału Filologicznego UŁ, jest to po prostu "filologia polska dla cudzoziemców". Uczelnia już od dłuższego czasu pracowała nad stworzeniem tego kierunku i - wbrew pozorom - nie był on adresowany wyłącznie do Ukraińców.

"Ale sytuacja w Europie się zmieniła, wybuchła wojna, a w Polsce pojawiło się wielu młodych ludzi, którzy szukali dla siebie miejsca na polskich uniwersytetach, więc postanowiliśmy przyspieszyć rekrutację. Okres od maja do początku lata był dla nas bardzo intensywny - spotykaliśmy się na wiele godzin każdego dnia, studenci uczyli się głównie języka polskiego, bo to jest podstawa programu w pierwszym semestrze"

- dodała.

Liubov Kachenovska pochodzi ze wsi pod Odessą i od dawna planowała studia w Łodzi - z internetu wiedziała, że uczy się tutaj wielu cudzoziemców i panuje przyjazna atmosfera. Ale po wybuchu wojny wahała się i nie wiedziała, co zrobić, czy rozstawać się z najbliższymi w tak ciężkim czasie.

Po wybuchu wojny rodzina Liubov rozjechała się po świecie - mama i tata znaleźli się w Portugalii, dwie siostry z dziećmi na zachodzie Europy, a bracia, kuzyni i reszta rodziny została w Ukrainie.

"Do wybuchu wojny nikt z naszej rodziny nigdy nie był za granicą - to ja miałam być pierwsza. A teraz każdy znalazł się w innym państwie"

- zaznaczyła.

Liubov rozpromienia się mówiąc o polskich koleżankach z akademika, ale momentalnie smutnieje, pytana o plany na przyszłość. "Jeszcze nie wiem, kiedy się skończy wojna, kiedy będę mogła wrócić do domu" - mówi cicho.

Oleksandrę Korniiets wybuch wojny oddzielił od mieszkającej w Melitopolu rodziny, bo przebywała wtedy na zachodzie Ukrainy. Razem z koleżanką przyjechała do jej znajomych z Łodzi i po kilku miesiącach pobytu dowiedziała się o możliwości studiowania na UŁ już od maja.

"Przed wojną też myślałam o studiowaniu, ale nigdy nie pomyślałabym, że będę studiować filologię w Polsce, planowałam raczej reżyserię w Kijowie. Ale zrozumiałam, że to super rzecz, że będę mogła rozpocząć studia, które pozwolą mi na lepszą integrację ze społeczeństwem"

- wyjaśniła.

Oleksandra uważa, że po studiach polonistycznych będzie mogła pomóc "dogadać się" Polakom i Ukraińcom, którzy w ostatnich latach bardzo się do siebie zbliżyli. Oleksandra nie snuje jeszcze planów na przyszłość, ale zapewnia, że bardzo tęskni za Ukrainą.

"To moja ziemia. Chociaż bardzo mi się podoba w Polsce i mogłabym przeżyć tu całe życie, to ciągnie mnie z powrotem. Ta wiedza, którą dostanę teraz - o Polsce, jej kulturze, języku - to będzie bardzo ważne dla mojej przyszłości. Bo po wojnie ktoś musi odbudować ten świat, nawiązywać kontakty i myślę, że mój zawód wtedy się przyda"

- mówi z zapałem.

Tu do naszej rozmowy włącza się dr Iwona Dembowska-Wosik, która podkreśla, że zbyt mało mówimy o tym, co Ukraińcy dali Polakom.

"Oprócz tego, że walczą z naszym wspólnym wrogiem, przyjechali do nas z całym potencjałem - z wiedzą, kreatywnością, odwagą, siłą. Powinniśmy częściej myśleć o tym, ile my zyskaliśmy na tym, że te wspaniałe dzieciaki u nas są, a nie myśleć tylko o tym, jak im pomagamy. Oni też nam pomagają uczyć się być społeczeństwem wielokulturowym; pomagają nam odkrywać +nowe+"

- zaznaczyła.

Filolożka dodała też, że jest mamą dziecka, które w tym roku poszło do szkoły; w jego klasie 20 proc. uczniów to mali Ukraińcy.

"Moje dziecko wraca do domu i mówi: mamo, ja nie chcę chodzić na angielski, chcę się uczyć ukraińskiego, bo muszę rozmawiać z Mariną. To dobrze pokazuje, w jakiej znaleźliśmy się sytuacji - musimy się otworzyć, bo homogeniczność społeczeństwa niczego dobrego nam nie dawała; nie w tym świecie, w którym wszyscy jesteśmy tak blisko siebie"

- powiedziała.

Jak podaje Uniwersytet Łódzki, studiuje w nim obecnie 850 Ukraińców - najwięcej w historii łódzkiej uczelni. Po wybuchu wojny na UŁ pracowało 30 naukowców z Ukrainy - niektórzy nadal są zatrudnieni. W akademikach uczelni w pierwszych miesiącach wojny przyjęto ponad 400 osób z Ukrainy.

 

Źródło: PAP, niezalezna.pl,