O śmierci gen. Ścibor-Rylskiego poinformowano na oficjalnym koncie twitterowym Muzeum Powstania Warszawskiego.
Bardzo smutna wiadomość. W wieku 101 lat odszedł gen. Zbigniew Ścibor-Rylski "Motyl".
— MuzeumPowstania1944 (@1944pl) 3 sierpnia 2018
Cześć Jego pamięci! pic.twitter.com/vwoAo53XjB
Zbigniew Ścibor-Rylski h. Ostoja urodził się w 1917 r. w Browkach na Żytomierszczyźnie. W 1937 r. podjął decyzję o zostaniu zawodowym żołnierzem. Rozpoczął kurs w 57. pułku piechoty, a następnie odbył 6-tygodniowe szkolenie szybowcowe w Wojskowym Ośrodku Szybowcowym w Ustianowej. Zdał egzamin do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w grupie technicznej w Warszawie, szkolił się m.in. w obsłudze samolotów PZL-37 Łoś i PZL-23 Karaś.
W 1939 r. Zbigniew Ścibor-Rylski ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa ze specjalnością mechanika silników i przyrządów lotniczych. Miał dalej szkolić się w 1. Pułku Lotniczym, jednak jego dalszą edukację przerwał wybuch wojny. Brał czynny udział w walkach kampanii wrześniowej, m.in. w SGO "Polesie" gen. Franciszka Kleeberga. 6 października podczas próby przedarcia się na terytorium Rumunii został zatrzymany przez Niemców. Do 1 lipca 1940 r. przebywał w niewoli, z której zbiegł.
Na przełomie sierpnia i września 1940 r. dotarł do Warszawy, gdzie nawiązał kontakty z żołnierzami Związku Walki Zbrojnej, w którym został niedługo później zaprzysiężony, przyjmując pseudonim "Stanisław". Zajmował się m.in. typowaniem miejsc zrzutu Cichociemnych.
W 1943 r. został skierowany na Wołyń, tam też otrzymał od KG AK nowy pseudonim - "Motyl". Był oficerem w sztabie Okręgu Wołyńskiego AK. Od lutego 1944 r. dowódca kompanii w batalionie "Sokół" por. Fijałki, w 50. pp 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Przeszedł cały szlak bojowy, a 15 lipca 1944 r. wezwany został przez KG AK do Warszawy. Miał zająć się przygotowaniami do odbioru zrzutów dla stolicy oraz planowanego powstania.
Podczas Powstania Warszawskiego dowodził kompanią "Motyl" w batalionie "Czata 49" w zgrupowaniu "Radosława". Przeszedł szlak bojowy z Woli, przez Stare Miasto, Śródmieście, na Czerniaków, następnie na Mokotów i znów Śródmieście. Ceniony i uznawany za dobrego dowódcę. Był jedynym oficerem AK dowodzącym oddziałem (I batalionem 9. pp) armii Berlinga, które dotarły do lewobrzeżnej Warszawy podczas PW.
2 października awansowany do stopnia majora. Kilka dni po Powstaniu działał znów w konspiracji, przekazywał głównie do Londynu meldunki o położeniu wojsk niemieckich. 7 maja 1945 r. zameldował płk. Janowi Mazurkiewiczowi "Radosławowi" postanowienie zakończenia działalności konspiracyjnej.
Po przejściu na emeryturę w 1977 r. postanowił nawiązać kontakty z towarzyszami broni z okresu wojennego, w 1984 r. został członkiem Obywatelskiego Komitetu obchodów 40. rocznicy Powstania Warszawskiego. Od 1989 r. prezes świeżo powołanego wówczas Związku Powstańców Warszawskich. Funkcję tę pełnił do śmierci. Zbigniew Ścibor-Rylski był również członkiem grupy inicjatywnej Muzeum Powstania Warszawskiego.
W latach 2004-2014 członek kapituły Orderu Virtuti Militari. W 2005 r. awansowany na stopień generała brygady.
Kawaler m.in. Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, Krzyża Wielkiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Walecznych, Warszawskiego Krzyża Powstańczego, Krzyża Armii Krajowej. Honorowy Obywatel Miasta Warszawy.
gen. Ścibor-Rylski: doceniajcie to, że żyjecie w tak wspaniałym kraju, Polska jest na ustach całego świata#wieszwiecej pic.twitter.com/W9EzLZIrE1
— TVP Info ?? (@tvp_info) 31 lipca 2017
Źródło: Twitter, niezalezna.pl
