Koszulka "RUDA WRONA ORŁA NIE POKONA" TYLKO U NAS!
Zamów już TERAZ!
youtube.com/print screen/Polskie Gniazdo
Za antykomunistyczną działalność siedział więzieniach, zwalniany był z pracy, został pobity i zamykany był w szpitalu psychiatrycznym. Działał w Solidarności, KPN i Solidarności Walczącej, gdzie w ramach Wydziału Wschodniego organizował współpracę z opozycjonistami z krajów podbitych przez Związek Sowiecki.
Maciej Ruszczyński urodził się 24.02.1940 r. w Przasnyszu. Ukończył Technikum Budowy Maszyn Górniczych w Wałbrzychu. Jako uczeń w proteście przeciw indoktrynacji komunistycznej publicznie podarł legitymację harcerską.
W latach 1958-1960 pracował jako mechanik w Koksowni Wałbrzych. W 1960 r. został powołany do służby wojskowej Szkoła Wojsk Lotniczych. W latach 1962 pracował jako mechanik w Przedsiębiorstwie Montażowo-Budowlanym w Wałbrzychu, w latach 1965-1970 w Przedsiębiorstwie Remontowo–Budowlanym tamże. W latach 1970-1975 pracował jako mechanik w Fabryce Stolarki Budowlanej Stolbud we Wrocławiu, od 1975 w WSK-PZL Hydral.
W roku 1976 nawiązał kontakty z wrocławską grupą Tadeusza Jandziszaka (późniejszego lidera KPN), zajmował się kolportaż nielegalnych druków. W 1977 r. rozpoczął pracę w PZL „Hydral” we Wrocławiu.
Od 1978 r. był drukarzem wydawnictw niezależnych. Od 1979 współpracownik „Biuletynu Dolnośląskiego” i członek KPN.
W 1980 r. był współzałożycielem NSZZ „S” i Przewodniczącym Komisji Wydziałowej w PZL „Hydral”, Był też członkiem Regionalnego Zespołu Komitetu Obrony Więzionych za przekonania.
W 1980 r. ważnym wydarzeniem w jego życiu było zorganizowanie we Wrocławiu marszu w obronie więźniów politycznych, następnie oddelegowanie z Hydralu do pomocy w strajku Rolników Indywidualnych w Rzeszowie, udział w pracach Komisji do spraw rozmów z delegacją rządową w Ustrzykach Dolnych.
12 grudnia 1981 r. o godz. 23.15. został aresztowany i internowany w Zakładzie Karnym przy ul. Kleczkowskiej. 24 grudnia 1981 r. wywieziony został do Ośrodka Internowania w Grodkowie. 31.12.1981 r. pobity przez służbę więzienną (wywiązała się żółtaczka).
Nie został przyjęty do pracy, PZL „Hydral”, zwolnienie z pracy wyniesiono mu do biura przepustek. Wiosną 1982 r. podjął ponownie działalność opozycyjną. Kilkakrotnie zatrzymywany przez SB na 48 godzin.
Założył wraz z kolegami drukarnie podziemna w mieszkaniu Iwony i Mirosławy Kondratowicz we Wrocławiu. 6 czerwca 1984 r. SB aresztowała go wraz z grupą drukującą w innym mieszkaniu. W śledztwie nie obciążył nikogo i nie przyznał się do kontaktów z SW.
W dniu 23 lipca 1984 r., objęła go amnestia. Przy wyjściu z więzienia został wraz z Pawłem Falickim zatrzymany i wywieziony do Zakładu Psychiatrycznego w Lubiążu. W odpowiedzi na bezprawne działanie SB ogłosił głodówkę (odmowę przyjmowania pokarmów i napojów). Osadzono go na oddziale zamkniętym. Nie załamał się korzystając okazji powiadomił o swoim położeniu organizacje opozycyjne i zachodnie media, radio Wolna Europa oraz Kościół. W efekcie został zwolniony z Zakładu Psychiatrycznego w Lubiążu.
Szykanami zmuszono do opuszczenia Dolnego Śląska. W 1985 r. uczestniczył w proteście głodowym zorganizowanym przez Annę Walentynowicz w Kościele w Krakowie-Bieżanowie. Potem w podobnym proteście w Głogowcu koło Kutna. Tam protest głodowy został zamieniony na protest pracy. Jego uczestnicy pracowali przy renowacji kościoła w Głogowcu i budowie drogi krzyżowej przy kościele.
Po zakończeniu protestu w Krakowie prowadził kolportaż druków „Solidarność Zwycięży” i „Vademecum”. W ten sposób nawiązał współpracę z Piotrem Hlebowiczem. Kursował na trasie Kraków-Wrocław dostarczając pisma Jerzemu Lemańskiemu oraz Mirosławie i Iwonie Kondratowicz.
Od roku 1983 współpracował z SW. Początkowo głównie z Wacławem Kalinowskim potem z Mirosławą i Iwoną Kondratowicz, Jerzym i Aurelią Lemańskimi, a po wyjeździe do Krakowa z miedzy innymi z Piotrem Hlebowiczem, Elżbietą Ziemniak. Od 1985 współpracował z organizacją Niepodległość.
Od 1988 był członkiem Wydziału Wschodniego Solidarności Walczącej. W latach 1988-1992 współpracował z ruchami niepodległościowymi, m.in. Litwy, Łotwy, Estonii, Białorusi, Kazachstanu, Armenii, Czeczenii, Jakucji, Ukrainy, Mołdawii, w różnych regionach Syberii i wśród Tatarów krymskich. Dostarczał sprzęt poligraficzny i prowadził szkolenia drukarskie, m.in. dla opozycjonistów Gruzji i krajów bałtyckich.
W 2014 r. uczestniczył w protestach przeciwko napaści Rosji na Ukrainę.
Źródło: niezalezna.pl,Encyklopedia Solidarności,swkatowice.pl
Maciej Ruszczyński urodził się 24.02.1940 r. w Przasnyszu. Ukończył Technikum Budowy Maszyn Górniczych w Wałbrzychu. Jako uczeń w proteście przeciw indoktrynacji komunistycznej publicznie podarł legitymację harcerską.
W latach 1958-1960 pracował jako mechanik w Koksowni Wałbrzych. W 1960 r. został powołany do służby wojskowej Szkoła Wojsk Lotniczych. W latach 1962 pracował jako mechanik w Przedsiębiorstwie Montażowo-Budowlanym w Wałbrzychu, w latach 1965-1970 w Przedsiębiorstwie Remontowo–Budowlanym tamże. W latach 1970-1975 pracował jako mechanik w Fabryce Stolarki Budowlanej Stolbud we Wrocławiu, od 1975 w WSK-PZL Hydral.
W roku 1976 nawiązał kontakty z wrocławską grupą Tadeusza Jandziszaka (późniejszego lidera KPN), zajmował się kolportaż nielegalnych druków. W 1977 r. rozpoczął pracę w PZL „Hydral” we Wrocławiu.
Od 1978 r. był drukarzem wydawnictw niezależnych. Od 1979 współpracownik „Biuletynu Dolnośląskiego” i członek KPN.
W 1980 r. był współzałożycielem NSZZ „S” i Przewodniczącym Komisji Wydziałowej w PZL „Hydral”, Był też członkiem Regionalnego Zespołu Komitetu Obrony Więzionych za przekonania.
W 1980 r. ważnym wydarzeniem w jego życiu było zorganizowanie we Wrocławiu marszu w obronie więźniów politycznych, następnie oddelegowanie z Hydralu do pomocy w strajku Rolników Indywidualnych w Rzeszowie, udział w pracach Komisji do spraw rozmów z delegacją rządową w Ustrzykach Dolnych.
12 grudnia 1981 r. o godz. 23.15. został aresztowany i internowany w Zakładzie Karnym przy ul. Kleczkowskiej. 24 grudnia 1981 r. wywieziony został do Ośrodka Internowania w Grodkowie. 31.12.1981 r. pobity przez służbę więzienną (wywiązała się żółtaczka).
Nie został przyjęty do pracy, PZL „Hydral”, zwolnienie z pracy wyniesiono mu do biura przepustek. Wiosną 1982 r. podjął ponownie działalność opozycyjną. Kilkakrotnie zatrzymywany przez SB na 48 godzin.
Założył wraz z kolegami drukarnie podziemna w mieszkaniu Iwony i Mirosławy Kondratowicz we Wrocławiu. 6 czerwca 1984 r. SB aresztowała go wraz z grupą drukującą w innym mieszkaniu. W śledztwie nie obciążył nikogo i nie przyznał się do kontaktów z SW.
W dniu 23 lipca 1984 r., objęła go amnestia. Przy wyjściu z więzienia został wraz z Pawłem Falickim zatrzymany i wywieziony do Zakładu Psychiatrycznego w Lubiążu. W odpowiedzi na bezprawne działanie SB ogłosił głodówkę (odmowę przyjmowania pokarmów i napojów). Osadzono go na oddziale zamkniętym. Nie załamał się korzystając okazji powiadomił o swoim położeniu organizacje opozycyjne i zachodnie media, radio Wolna Europa oraz Kościół. W efekcie został zwolniony z Zakładu Psychiatrycznego w Lubiążu.
Szykanami zmuszono do opuszczenia Dolnego Śląska. W 1985 r. uczestniczył w proteście głodowym zorganizowanym przez Annę Walentynowicz w Kościele w Krakowie-Bieżanowie. Potem w podobnym proteście w Głogowcu koło Kutna. Tam protest głodowy został zamieniony na protest pracy. Jego uczestnicy pracowali przy renowacji kościoła w Głogowcu i budowie drogi krzyżowej przy kościele.
Po zakończeniu protestu w Krakowie prowadził kolportaż druków „Solidarność Zwycięży” i „Vademecum”. W ten sposób nawiązał współpracę z Piotrem Hlebowiczem. Kursował na trasie Kraków-Wrocław dostarczając pisma Jerzemu Lemańskiemu oraz Mirosławie i Iwonie Kondratowicz.
Od roku 1983 współpracował z SW. Początkowo głównie z Wacławem Kalinowskim potem z Mirosławą i Iwoną Kondratowicz, Jerzym i Aurelią Lemańskimi, a po wyjeździe do Krakowa z miedzy innymi z Piotrem Hlebowiczem, Elżbietą Ziemniak. Od 1985 współpracował z organizacją Niepodległość.
Od 1988 był członkiem Wydziału Wschodniego Solidarności Walczącej. W latach 1988-1992 współpracował z ruchami niepodległościowymi, m.in. Litwy, Łotwy, Estonii, Białorusi, Kazachstanu, Armenii, Czeczenii, Jakucji, Ukrainy, Mołdawii, w różnych regionach Syberii i wśród Tatarów krymskich. Dostarczał sprzęt poligraficzny i prowadził szkolenia drukarskie, m.in. dla opozycjonistów Gruzji i krajów bałtyckich.
W 2014 r. uczestniczył w protestach przeciwko napaści Rosji na Ukrainę.
Źródło: niezalezna.pl,Encyklopedia Solidarności,swkatowice.pl
Zobacz więcej
Niezależna TOP
