„Pierwsze/Najstarsze” – pierwsze polskie zabytki kultury i historii

Prezentowaną w Senacie wystawę przygotowała Biblioteka Narodowa z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski.

wikipedia.pl

Prezentowaną w Senacie wystawę przygotowała Biblioteka Narodowa z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski. Na kilkunastu planszach ukazano historię i znaczenie dla polskiej kultury takich tekstów, jak „Rocznik świętokrzyski dawny”, „Sakramentarz tyniecki”, „Roczniki Jana Długosza”, „Kazania świętokrzyskie”, „Katalog arcybiskupów gnieźnieńskich Jana Długosza”, „Rozmyślania przemyskie”, „Psałterz floriański”, „Statuty Kazimierza Wielkiego”, „Kronika Wincentego Kadłubka”, „Mszał Erazma Ciołka”, „Bogurodzica” czy „Kronika Galla Anonima”.

Na co dzień dzieła te są przechowywane w skarbcu Biblioteki Narodowej i bardzo rzadko, raz na wiele lat, pokazuje się je publicznie. Obcowanie z nimi ma walor nie tylko historyczny, ale i emocjonalny, a dzięki inicjatywie Biblioteki Narodowej od listopada 2015 r. do grudnia 2016 r. były one udostępniane Polakom w ramach comiesięcznych jednodniowych wystaw w Pałacu Krasińskich w Warszawie. Pokazowi oryginałów towarzyszyła wystawy przybliżające ich historię i znaczenie dla polskiej kultury, a także wykłady i dyskusje specjalistów.

Jest to wystawa szczególna, niezwykle wartościowa, bo prezentuje dwanaście największych, najwybitniejszych, najcenniejszych, zupełnie unikatowych zabytków piśmiennictwa polskiego.

Reklama

– powiedziała wicemarszałek Maria Koc, otwierając wystawę.

fot. Katarzyna Czerwińska

Wicemarszałek zwróciła uwagę, że ekspozycja wpisuje się w zeszłoroczne obchody 1050. rocznicy chrztu Polski, wydarzenia o fundamentalnym znaczeniu dla kształtowania się polskiej państwowości, a także kulturowej i narodowej tożsamości. Wystawa w senacie jest symbolicznym zakończeniem tego cyklu, pokazując najcenniejsze obiekty ze skarbca Rzeczypospolitej. Dyrektor Biblioteki Narodowej Tomasz Makowski pokazując unikalność i znaczenie tych zabytków wskazał, że np. „Rocznik świętokrzyski dawny” to najstarszy zachowany polski rocznik, zawierający m.in. informacje o ślubie Mieszka I z Dąbrówką i chrzcie Polski, a wśród nich zdania, które rozpoczynają niejako polską państwowość: „Mysko dux baptizatur” („Książę Mieszko został ochrzczony”) i „Dubrovka venit ad Miskonem” („Dąbrówka przybyła do Mieszka”).