Trudno o lepszą lekcję urzeczywistniania mechanizmów demokracji niż ostatnie tygodnie działania PiS. To kwestia przestrzegania standardów i poważnego traktowania wyborców, kwestia, która odróżnia PiS od partii POstkomuny. Dymisje marszałka Kuchcińskiego i ministra Piebiaka pokazują, że partia Jarosława Kaczyńskiego poważnie traktuje Polaków.
Sprawa rzekomej afery z lotami marszałka Marka Kuchcińskiego pokazała kolejny raz, że Prawo i Sprawiedliwość jako główną zasadę działania przyjęło pokorę wobec głosu Polaków.
Każdy tydzień przynosi kolejne ciosy w narrację opozycji. Polska podobno jest izolowana na arenie międzynarodowej, nic nie znaczy i ponosi same porażki – to generalna teza głoszona przez ludzi POstkomuny.
Cieszą mnie wypowiedzi różnych polityków i ekspertów, że Prawo i Sprawiedliwość może przegrać wybory jesienią. Proszę się nie oburzać – nie cieszy mnie perspektywa ewentualnej porażki, lecz to, że Polacy mogą usłyszeć, że taka porażka jest możliwa. Bo do tej pory, przynajmniej od dnia klęski postkomuny w wyborach do europarlamentu, większość wyborców żyje w przekonaniu, że PiS na pewno wybory na jesieni wygra.
To, co dzieje się po stronie opozycji, jest niczym innym jak tylko kolejnym przedstawieniem tego samego teatru. W Polsce są w istocie dwa obozy polityczne – postkomunistyczny i ten, którego liderem jest Jarosław Kaczyński, dążący do wyjścia Polski z postkomunizmu. Przez lata po 1989 r. partie systemu postkomunistycznego występowały pod różnymi szyldami – UW, PO, PSL, Nowoczesna, SLD, współrządziły i zawsze realizowały ten sam program polityczny, z grubsza mówiąc, utrzymania porządku Okrągłego Stołu.
Na konwencji programowej Grzegorz Schetyna wspominał pana Kamila, który pożalił się, że za pietruszkę płaci 20 zł więcej, a także pewną starszą panią, która opowiedziała się za wprowadzeniem małżeństw homoseksualnych, by „dać im żyć”. Widać, na jakiej podstawie i z jakim wyobrażeniem o rzeczywistości PO próbuje ułożyć program. Zwrot PO ku lewicowym i homoseksualnym hasłom podyktowany jest właśnie tak miarodajnymi informacjami. To pomysły warszawki znad sojowego latte.
Ciekawe jest obserwowanie, co się dzieje po stronie postkomuny – kalkulują, jaką tym razem wybrać strategię, by skłonić wyborców do oddania na nich głosu. PSL krzywi się nagle na SLD i nawet na PO – takie się zrobiło (w miesiąc!) „chadeckie”, po latach wspólnych rządów z jednymi i drugimi. W szoku jest Włodzimierz Czarzasty, bo koledzy z PO kręcą nosem na wspólny start – a przecież Platforma wprowadziła już do Sejmu, Senatu i europarlamentu mnóstwo towarzyszy Czarzastego z PZPR.
Nie ma demokracji bez wiarygodności polityków. Po 1989 r. partie systemu postkomunistycznego okłamywały Polaków, więc cały system III RP opierał się na kłamstwie. Obiecywano różne rzeczy, skwapliwie ukrywano inne. Działano według zasady „ciemny lud to kupi”. Przy dominacji w mediach, biznesie i wielu innych instytucjach ugrupowania postkomunistyczne miały poczucie bezkarności. System funkcjonował tak, by niezależnie od tego, jak głosują Polacy, zawsze rządził ten sam obóz.
Zablokowanie Fransa Timmermansa na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej to nie tylko dowód na to, że Polska potrafi skutecznie budować sojusze w Europie. To także zatrzymanie niedemokratycznych procedur narzucania rozwiązań dla UE przez największe państwa. To nowe otwarcie nie tylko w powoływaniu kandydatów na najważniejsze stanowiska w Unii, ale też nowe w znaczeniu rozkładu sił w Europie.
Jak poinformowało Ministerstwo Sprawiedliwości, do prokuratury trafiają kolejne informacje o możliwym naruszeniu prawa wobec pracowników Ikei. To efekt skandalu, jaki wybuchł po wyrzuceniu z pracy pana Tomasza, który zaprotestował przeciw wymaganiu od niego promowania propagandy LGBT.
Rząd Mateusza Morawieckiego przyjął projekt ustawy o zerowej stawce podatku PIT dla młodych pracowników. Za tydzień projektem zajmie się Sejm i już dziś można sobie wyobrazić te absurdalne zarzuty, jakie będzie stawiała opozycja. Bo totalni znów postawieni zostali w sytuacji niewesołej – Prawo i Sprawiedliwość ma świetną ofertę dla kolejnej grupy społecznej, której problemami się realnie zajmuje, a POstkomuna musi z tą propozycją walczyć, bo przecież jest anty-PiS-em.
Wszyscy przyzwoici publicyści w tych dniach piszą o wielkim sukcesie prezydenta Andrzeja Dudy i rządu premiera Mateusza Morawieckiego na arenie międzynarodowej, który zwiększył prestiż, status i bezpieczeństwo polskiego państwa.
Z pewnością opozycja i jej propagandziści będą jeszcze grali sprawą listów Marka Falenty. Nie udało się poprzednio wykreować rzekomych afer, będą więc próbowali przekonywać opinię publiczną, że oficerowie CBA pod rządami PO-PSL nagrywali polityków tych formacji na zlecenie… prezesa PiS. To, że to średnio logiczne, nie przeszkadza jak zwykle totalnym.
Pewnie się Państwu nie chce już czytać kolejnego tekstu o tym, że Prawo i Sprawiedliwość wygrało wybory do Parlamentu Europejskiego, ale ucieszmy się raz jeszcze: było to bardzo miłe zwycięstwo.
Było naprawdę pięknie – majowe imprezy i uroczystości pokazały radosną i roześmianą Polskę. Na piknikach, biegach i najróżniejszych imprezach na rynkach miast i miasteczek świętowało mnóstwo ludzi.
W domu opieki dziennej dla seniorów w Sierakowie, powstałym m.in. dzięki programowi Senior+, podczas spotkania z seniorami jedna z pań powiedziała tak: „Moja mama mówiła mi, że »gdy zaczynają atakować Kościół i wiarę, to chcą zrobić coś złego Polsce!«”. To zdanie, jeszcze sprzed wojny, bo to wtedy owa pani usłyszała te słowa, jest ponadczasowe.
Rozbawiła mnie zapowiedź Grzegorza Schetyny zwiększenia budżetu UE dla Polski o 100 mld zł w kolejnej siedmioletniej perspektywie. Lider partii, która pokornie zgadzała się dotąd na cięcia w programach spójności i polityki rolnej, nagle ogłasza, że zdobędzie i da Polsce dodatkowe 100 mld zł. Można by tylko przyklasnąć, gdyby nie to, że 100 miliardów Schetyny to jak niegdyś 300 milionów Wałęsy.
Trwa wypłata Emerytury+. To kolejna obietnica, którą spełniamy. Świadczenie dotyczy 9,8 mln Polaków. Koszt programu to 10 mld 800 mln zł. Przedstawiciele totalnej opozycji z właściwą dla nich pogardą dla spraw zwykłych ludzi twierdzą, że można te pieniądze wydać lepiej, że to rozdawnictwo, ochłap, upokorzenie. Otóż nie można było lepiej wydać tych pieniędzy niż skierować je do grupy społecznej, która przez lata była pomijana w redystrybucji środków ze wzrostu gospodarczego.
Wielki wysiłek logistyczny i marketingowy włożono w to, by przy okazji strajku nauczycieli zorganizować coś na kształt nowej Solidarności. Najwyraźniej postkomunie zamarzył się wielki ruch rewolucyjny, dla którego iskrą miałby być protest nauczycieli – jednoczący inteligencję, rodziców, uczniów, celebrytów, artystów, aktorów… Starano się bardzo.
Na spotkaniach międzynarodowych Grzegorz Schetyna mówi wprost o szybkim przyjęciu euro. Tak było choćby w listopadzie na zjeździe Europejskiej Partii Ludowej w Helsinkach, gdzie oświadczył, że jak tylko odsunie PiS od władzy, to jak najszybciej przyjmie europejską walutę. Abstrahując od buńczucznych zapowiedzi lidera PO, które prawdopodobnie się nie spełnią, bo partia ta nigdy już nie będzie rządzić, to jest to bardzo symptomatyczne okłamywanie Polaków.