Gabinet Mateusza Morawieckiego ma wszelkie szanse, by przejść do historii jako rząd najskuteczniej wprowadzający głębokie, wyrywające kraj z okowów postkomunizmu, zmiany. Mnóstwo można zrobić w ciągu najbliższych lat. Czekają nas zmiany trudne, które napotkają silny opór postkomuny, ale Zjednoczona Prawica stanowi dziś blok polityczny zdolny do wprowadzenia kraju w czas IV RP.
Nie od dziś wiadomo, że Platforma Obywatelska, partia bez programu i intelektualnych możliwości do jego stworzenia, posługuje się produktem zastępczym w działalności programowej, czyli nienawiścią i kłamstwem. W pojęciu polityków totalnej opozycji to wystarczający sposób prowadzenia aktywności politycznej.
W styczniu 2006 r. ówczesny prezydent Polski Lech Kaczyński i lider zwycięskiego ugrupowania Jarosław Kaczyński zastanawiali się, co robić po tym, gdy spotkali się z sabotażem Platformy Obywatelskiej próby utworzenia koalicji PO-PiS. W Sejmie były jeszcze takie ugrupowania, jak Liga Polskich Rodzin i Samoobrona, gotowe do rozmów koalicyjnych.
Politycy Solidarnej Polski i Porozumienia, którzy do niedawna współtworzyli obóz Zjednoczonej Prawicy, chyba nie do końca rozumieją powagę sytuacji. Wydaje im się, że po ostatnich głosowaniach w Sejmie i przebiegu rozmów nad rekonstrukcją rządu Prawo i Sprawiedliwość blefuje, a stwierdzenie, iż Zjednoczonej Prawicy praktycznie nie ma, to element taktyki negocjacyjnej kierownictwa PiS. Mylą się – to, co się dzieje, nie jest żadnym teatrem.
Polski rynek medialny nie jest rynkiem, w którego przypadku możemy mówić o pełnym pluralizmie. Wie to każdy, kto z mediami w Polsce ma do czynienia. Do 2015 r., gdy głosem Platformy Obywatelskiej mówiły wszystkie największe media, łącznie z mediami publicznymi, odstępstwo od propagandowego chóru było natychmiast zauważane, komentowane i często napiętnowane.
Lobby opłacane przez hodowców norek stara się przedefiniować znaczenie „prawicy” i „konserwatyzmu”. W ich pojęciu „prawicowe” i „konserwatywne” jest „panowanie” nad zwierzętami, z barbarzyństwem wobec nich włącznie.
„Polska jest pod swego rodzaju okupacją medialną” – napisał niedawno na Twitterze Maciej Świrski, szef i założyciel Reduty Dobrego Imienia i od kilku dni szef rady nadzorczej Polskiej Agencji Prasowej.
Temat dekoncentracji mediów rozpala część środków masowego przekazu, zanim jeszcze pojawia się jakikolwiek projekt w tej sprawie.
Żenujące są zabiegi marketingowe władz Warszawy chcących wmówić społeczeństwu, że to nie one odpowiadają za katastrofę ekologiczną po kolejnej awarii oczyszczalni „Czajka”. Zwalanie winy na prezydenta prof. Lecha Kaczyńskiego albo komisarza z ramienia PiS sprzed 15 lat może przekonać tylko najmniej rozgarniętych działaczy KOD.
Rządy PO szkodzą – przekonali się o tym niedawno przedsiębiorcy z Wielkopolski, wymanewrowani z uczciwego dostępu do dotacji przyznawanych przez zarządzaną przez brata posła Platformy i podlegającą koalicji PO PSL agencję w Poznaniu. A dziś, jutro, pojutrze przekonają się o tym mieszkańcy środkowego i dolnego biegu Wisły – od Płocka przez Włocławek, po Toruń, Bydgoszcz i Gdańsk.
Układ PO-PSL trzęsący sejmikiem wielkopolskim i podległymi mu agencjami, kontrolującymi przepływ wielkich pieniędzy, zaliczył wpadkę na tyle grubą, że informują o niej nawet usłużne mu media.
Jak nie idzie, to nie idzie. Kryzys w Platformie, wewnętrzne awantury i skakanie sobie do oczu są już tak widoczne, że nawet dziennikarze zaprzyjaźnionych mediów tracą cierpliwość. „Gazeta Wyborcza” atakuje Rafała Trzaskowskiego, odkrywając nagle, że nie nadaje się na lidera opozycji.
Radio Nowy Świat, jak wiadomo od jego założycieli, powstało z potrzeby wolności. Chodziło podobno o to, że w gnębionej przez reżim radiowej Trójce nie da się realizować programu bez nacisków politycznych i ręcznego sterowania siepaczy z PiS.
Zorganizowana grupa hejterska, jaką stała się totalna opozycja, twierdzi, że odejście Łukasza Szumowskiego to jej sukces. Powrót do zawodu kardiologa i roli posła – zaplanowane wiele miesięcy temu – miałby mieć drugie dno, którego wykrycie to rzecz jasna zasługa polityków PO.
Postkomuna od przełomu ’89 dba, by do polityki i na stanowiska państwowe nie garnęli się ludzie świetnie radzący sobie w swoich zawodach – bo służba publiczna oznaczałaby dla nich degradację finansową. Te same niemieckie media, które nie wyobrażają sobie niskich uposażeń dla niemieckich polityków, nad Wisłą grzmią za każdym razem, gdy próbuje się godnie wynagradzać osoby pracujące dla Polski.
Gdy znów zwiększa się liczba zakażonych i grozi nam nawrót epidemii, warto przyjrzeć się, co już w tej walce z koronawirusem uczynił rząd. W jak innej, o niebo lepszej sytuacji jesteśmy dziś niż w kwietniu czy maju – zarówno jeśli chodzi o zabezpieczenie możliwości leczenia chorych, jak i przygotowanie gospodarki.
We wtorek 27 państw UE wydało oświadczenie w sprawie sytuacji na Białorusi, w którym skrytykowano władze w Mińsku za „nieproporcjonalną i niedopuszczalną przemoc”. W piątek, także dzięki staraniom Polski, odbędzie się spotkanie Rady UE ds. Zagranicznych.
POstkomuna cały czas wierzy w skuteczność kłamstwa, nawet jeśli to kłamstwo jest zupełnie absurdalne i ahistoryczne. Niezłym przykładem tej wiary jest niedawna wypowiedź jednego z postkomunistów w szeregach Koalicji Obywatelskiej Dariusza Rosatiego. Ten wieloletni działacz PZPR – do samego końca jej istnienia – popełnił wpis o „ponurych czasach”, które przypominają mu rok 1968, gdy „pałowało nas ZOMO na Krakowskim Przedmieściu”.
Wyborcom PO należy się współczucie. Kolejny raz zostali potraktowani przez swoich polityków jak tłum, który musi na nich głosować… bo tak. Nawet porządnego programu nie uważa za stosowne im przedstawić ani sztab Rafała Trzaskowskiego, ani Platforma, bo i po co?
Wypowiadanie dziś konwencji stambulskiej wydaje się błędem politycznym – poważnie uderza w wizerunek Polski w czasie, gdy mamy wiele na scenie europejskiej do wygrania. Radykalny, niosący mocny efekt wizerunkowy w polityce wewnętrznej ruch miałby sens, gdyby faktycznie zapisy konwencji zmuszały rząd do wprowadzenia nieakceptowalnych dla Polski interpretacji zapisów, których kilka faktycznie w tym dokumencie się znajduje.