Ciekawostki turystyczne: Kolegiata Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Ciechocinku

Kościół wybudowano w cegle, w stylu neogotyckim. We wnętrzu wykorzystano żeliwo, które posłużyło do konstrukcji filarów, ambony i chóru muzycznego. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne wykonano z białego marmuru kararyjskiego. W ołtarzu umieszczono obraz Przemienienia Pańskiego, a na zasuwie śś. Piotra i Pawła Apostołów. W ołtarzu północnym stanęła figura św. Antoniego, w południowym - Matki Boskiej Łaskawej.

W wieżach kościoła umieszczono dwa duże dzwony, a same wieże pokryto blachą miedzianą. Dach świątyni przełożono łupkiem. Wnętrze pokryła wielobarwna polichromia. Złocenia wykonał Czesław Czarnecki.

Kościół w Ciechocinku dopiero ok. 1905 roku zyskał pełny wystrój architektoniczny. W latach 1903–1905 założono witraże. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów roboty braci Blombergów.

Polichromia kościoła, wykonana w 1905 roku była w tonacji ciemnej. Jedynie filary i podłucza otworów drzwiowych pomalowano w dwubarwne pasy. Ornamenty na sklepieniach miały imitować nieboskłon. 

W 1905 roku w galerii arkadowej na fasadzie świątyni stanęły figury świętych. Według opisu z 1923 roku kościół miał od północy zakrystię, w której znajdował się drewniany ołtarz przeniesiony z kaplicy parkowej, a nad nim obraz Ukrzyżowania Pana Jezusa z XVII w. Pod ołtarzem wielkim i zakrystią znajdowała się krypta, w której spoczęły m.in. zwłoki organizatora budowy kościoła ks. Felicjana Lutoborskiego.

Pierwotny wystrój kościoła nie dotrwał w całości do naszych czasów, a niektóre jego elementy w okresie późniejszym bywały demontowane i przenoszone na inne miejsce. Największe szkody spowodowały obie wojny światowe, kiedy to Niemcy zdarli miedzianą blachę z wież kościoła i skradli dzwon z prawej wieży.

Po okresie okupacji hitlerowskiej starano się o przywrócenie świątyni jej dawnego blasku. W prawej wieży kościoła zawieszono dwa małe dzwony, przeniesione ze Słońska. Zaistniała również potrzeba wykonania we wnętrzu bardziej efektownej polichromii. 

Ołtarz południowy przeznaczono na miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu, dlatego planowano umieścić ponad nim scenę Ostatniej Wieczerzy. Całość wieńczyła scena Chrystusa uzdrawiającego sparaliżowanego przy sadzawce Betsaida. Sklepienia pokryto ornamentami geometrycznymi, natomiast fresk na podłuczu łuku tęczowego przedstawiał 12 Apostołów. 

W nawach bocznych, umieszczono nowe stacje Drogi Krzyżowej. W drugim etapie renowacji kościoła na ścianach bocznych umieszczono sceny z życia Chrystusa (ściana południowa) oraz z historii Kościoła i jego roli we współczesnym świecie (ściana północna i zachodnia). W latach 1967–1968 ukończono freski w nawach bocznych.

Prace renowacyjne trwały jeszcze w latach 1984–1989. Celem przebudowy było utworzenie większej przestrzeni dla wiernych zachowując zarazem dawną kompozycję i wnętrze świątyni. 

 

Źródło: niezalezna.pl