Pałac Kossakowskich znajduje się w śródmieściu Warszawy przy ul. Nowy Świat 19. Budowa obiektu w stylu klasycystycznym została ukończona w 1784. W belwederze pałacu znajdowała się pracownia Władysława Podkowińskiego, w której w 1894 powstał jego obraz Szał uniesień.
W 1848 dodano jedno piętro, trzy oficyny, balkony i attykę balustradową. Fasadę przyozdobił korynckimi pilastrami. W 1851 ustawiono rzeźby przedstawiające muzy: Klio, Uranię, Erato i Talię.
W 1853 pałac stał się własnością hrabiny Aleksandry z Lavalów Kossakowskiej. Jej mąż Stanisław Szczęsny Kossakowski zgromadził w budynku zbiory malarstwa, broni; stworzył również okazałą bibliotekę. W 1858 przebudowano wnętrza pałacu według projektu Franciszka Marii Lanciego.
W 1865 nieruchomość odziedziczył syn Kossakowskich Stanisław Kazimierz. Od 1874 organizował w pałacu piątkowe wieczory literackie. Właściciel zmarł w 1905. Spadkobierców dziedziczących pałac było ośmioro. W następnych latach pałac przestał być rezydencją rodową i wkrótce stał się kamienicą czynszową. W 1930 został kupiony przez Warszawskie Towarzystwo Ubezpieczeń.
Pałac został poważnie uszkodzony podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939. Ucierpiał także podczas powstania warszawskiego w 1944.
Pałac został odbudowany w latach 1949−1950 według projektu Mieczysława Kuźmy. W 1965 budynek został wpisany do rejestru zabytków.