W 1985 r. do udostępnienia zagrody-muzeum na wolnym powietrzu. Zabudowania składały się z chałupy, stajni i wiatraka. Skansen miał reprezentować życie markowian z przełomu XIX i XX wieków, kiedy można jeszcze było mówić o tradycyjnej kulturze ludowej na wsi galicyjskiej. Ochronę ludowej architektury poszerzono o ratowanie kultury materialnej, o dokumentowanie przejawów kultury duchowej, o zachowanie śladów obrzędowości i religijności wiejskiej.
Zorganizowano wystawy tematyczne markowskiego rzemiosła i strojów ludowych. Na działce o powierzchni 34 arów, zajęła później miejsce stodoła, a w 1995 roku sołek - spichlerz. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych XX w. przeniesiono na teren skansenu chałupę biedniacką i chlewik. W latach 1999 i 2002 przybyło 11 arów terenu. W 2000 r. zrekonstruowano kuźnię zrębową oraz stodołę dla ekspozycji sprzętu żniwnego. Ostatnim nabytkiem jest budynek drewnianej szkoły ludowej.
Ograniczenia terenowe sprawiły, że budynki biedniackie stoją blisko bogatszych zabudowań kmiecych, ale najważniejszy jest fakt eksponowania zagród z dwóch skrajnych grup społecznych: bogaczy i biedaków. Zamiarem Towarzystwa jest pielęgnacja dorobku oraz poszerzenie ekspozycji. Okazję ku temu czynią wyjątkowe w Polsce budowle przysłupowe z Markowej. Skansen ma szansę stać się pierwszym muzeum budownictwa przysłupowego w Europie.
Obiekty:chałupa kmiecia i stajnie, stodoła, chałupa biedniacka i chlewik, wiatrak – koźlak, sołek (spichlerz), Muzeum pożarnictwa, bróg – zabudowanie gospodarcze służące do przechowywania płodów rolnych, kuźnia.
Źródło: niezalezna.pl
