Ciekawostki turystyczne: Łódzki Park Kultury Miejskiej
Łódzki Park Kultury Miejskiej (dawniej Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej) zabiera zwiedzających w niezwykłą podróż w czasie. Na jego terenie znajduje się osiem historycznych obiektów, typowych dla zabudowy Łodzi w XIX i na początku XX wieku rozmieszczonych wzdłuż dwóch brukowanych „kocimi łbami” uliczek. Budynki zostały przeniesione z różnych miejsc w Łodzi oraz jej okolic.
Dobrano je tak, żeby jak najlepiej i najpełniej reprezentowały dawną, drewnianą architekturę miasta. Obiekty zostały starannie odnowione, częściowo zrekonstruowane i poddane termomodernizacji.
„Ludzkie mikrohistorie” wystawa opowiada historię wielokulturowej, włókienniczej Łodzi z perspektywy codziennego życia jej mieszkańców. Losy bohaterów ukazane są na przestrzeni XIX i XX w. na tle zdarzeń historycznych i społecznych. Inspiracją dla tych mikrohistorii były rodzinne wspomnienia, pamiętniki i wywiady, będące zapisem historii mówionych najstarszych mieszkańców Łodzi.
Na zwiedzających czeka zachwycająca bogactwem detali architektonicznych letniskowa willa przeniesiona z ul. Scaleniowej na Rudzie Pabianickiej. W tej przestrzeni planowana jest budowa wystawy poświęconej różnym sposobom spędzania wolnego czasu, gdzie – obok ekspozycji – będzie zaaranżowana przestrzeń warsztatowa i sprzyjająca odpoczynkowi.
Najstarszym obiektem Łódzkiego Parku Kultury Miejskiej jest drewniany kościół pw. św. Andrzeja Boboli translokowany z Nowosolnej, którego budowa została rozpoczęta w 1846 r. Wnętrze zabytkowego kościoła zachowało sakralny wystrój. Szczyt frontowej fasady kościoła wieńczy zegar, nakręcany przez przyjeżdżającego w tym celu zegarmistrza.
Przy wejściu zwiedzających wita drewniana poczekalnia tramwajowa ze zgierskiej krańcówki na placu Jana Kilińskiego. Wyeksploatowana i rozebrany w 1984 r. szczęśliwie trafiła do Łódzkiego Parku Kultury Miejskiej, gdzie została zrekonstruowana i służy jako kasa biletowa Muzeum.
Skansen znajduje się przy Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Udostępniony zwiedzającym 30 września 2008 roku. Otrzymał specjalne wyróżnienie w konkursie na najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w województwie łódzkim w 2008 roku, w kategorii nowo wykreowanych przestrzeni publicznych, przyznawane przez Towarzystwo Urbanistów Polskich Oddział w Łodzi.
25 listopada 2012 roku, w Światowym Dniu Pluszowego Misia, na terenie skansenu uroczyście odsłonięto pomnik „Trzy Misie”, szóstą rzeźbą stworzoną w ramach projektu „Łódź Bajkowa”, będącego zestawem niewielkich rzeźb upamiętniających najpopularniejszych bohaterów filmów wyprodukowanych przez Semafor.
W 2015 skansen został uznany za pomnik historii. Na terenie skansenu znalazł się ponad 200-letni modrzewiowy kościół, willa letniskowa z ulicy Scaleniowej na Rudzie oraz pięć blisko stuletnich domów rzemieślników z ulic Wólczańskiej, Żeromskiego, Kopernika i Mazowieckiej.
W domach można zobaczyć warunki, w jakich mieszkali pracujący we włókiennictwie robotnicy, są też aranżowane pracownie rzemieślnicze: tkackie, szklarskie, garbarskie.
Choć budynek nie pełni obecnie roli świątyni, to jego wnętrze zachowało sakralny wystrój.Interesująca jest drewniana poczekalnia Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych (tramwaje podmiejskie) z ich zgierskiej krańcówki na placu Jana Kilińskiego z 1901 r.
Pomiędzy domkami wytyczono w skansenie dwie uliczki – główna, nazwaną Łódzką, prowadzi od wschodniego skrzydła Białej Fabryki Geyera w stronę parku im. Reymonta. Wzdłuż niej po obu stronach stoją domki rzemieślników. Przecinająca ją uliczka Parkowa prowadzi do ulicy Milionowej, przy której umieszczono wejście do skansenu (drugie prowadzi przez Muzeum Włókiennictwa).
Źródło: niezalezna.pl
