Kot brytyjski krótkowłosy
Jakiego kota wybrać? Nie jest to proste pytanie. Wiele osób decyduje się na przygarnięcie kota ze schroniska, fundacji, domu tymczasowego. To szlachetna i wielkoduszna decyzja. Niekiedy kot zostaje znaleziony na ulicy. Część osób decyduje się natomiast na zakup małego kotka rasowego z hodowli.
Mimo tego, że ras kotów jest mniej niż ras psów, to i tak ich liczba i różnorodność jest ogromna. Wszystkie domowe koty pochodzą od kota nubijskiego, czyli afrykańskiego podgatunku żbika. Kilkaset lat liczy sobie rasa kota syjamskiego, który pojawił się w Azji Południowo-Wschodniej.
Na większą skalę pracę nad rasami i selekcją hodowlaną rozpoczęto w XIX wieku. Większość współczesnych ras kotów została wychodowana na przestrzeni ostatnich 150 lat. Standardy ras określane są przez kluby felinologiczne.
Część osób przy wyborze rasy kieruje się charakterem kota, dla innych liczy się głównie wygląd. Jedne rasy są bardziej popularne, inne mniej.
Kot brytyjski krótkowłosy wywodzi się od kotów sprowadzonych na Wyspy Brytyjskie przez legiony rzymskie, wykorzystujące je do walki ze szczurami. Legendy tej nie udało się jednak udowodnić. Faktem jest, że rasa wywodzi się od kotów domowych zamieszkujących Wielką Brytanię (nie jest to jednak domowy kot "brytyjski"). Na skutek II wojny światowej istnienie tej rasy zostało zagrożone. W latach 50. XX wieku hodowcy, przy pomocy krzyżowania z persem niebieskim, wzmocnili populację i poprawili cechy rasy.
Kot jest łagodny, zrównoważony, spokojny, inteligentny, o umiarkowanym temperamencie. Zaskakująco (w stosunku do wielkości) cichy. Łatwo przystosowuje się do otoczenia. Akceptuje przebywające razem z nim w domu koty oraz dzieci choć potrzebuje czasu, aby zaufać komuś nowemu. Wykazuje ogromną cierpliwość i nie ucieka się do agresji. Jest czuły i przywiązuje się do właściciela, nie będąc przez to natrętnym. Zdarza mu się jednak decydować na chwile samotności. Wtedy trzyma się z boku, zachowując pewien dystans wobec domowników. Lubi głaskanie i zabawę, lecz noszenie na rękach nie sprawia mu przyjemności. Najlepiej się czuje w ciszy i spokoju, patrząc w okno, obserwując rodzinę, w której żyje, oraz wylegując się w promieniach słonecznych. Wie, czego chce, i potrafi to komunikować opiekunom, o ile jest wystarczająco zmotywowany. Jego wygląd, okrągła mordka, pluszowe futerko może się podobać, dlatego jest to dosyć popularna rasa.
Kot brytyjski rozwija się dość powoli; przestaje rosnąć około drugiego roku życia. Kotki osiągają dojrzałość płciową w wieku sześciu miesięcy, zaś kocury między siódmym miesiącem a pierwszym rokiem życia. Waga - kot 5 - 8 kg, kotka 3 - 4 kg. Kolor maści: czarny, biały, czekoladowy, rudy, cynamonowy oraz wszelkie odcienie szarego/niebieskiego, liliowy, kremowy, płowy, szylkretowy itp. Dopuszcza się wszystkie barwy szaty, choć kolorem najczęściej poszukiwanym przez przyszłych opiekunów jest niebieski. Typy umaszczenia : jednobarwny, tabby, bikolor, colorpoint. U tej rasy dopuszcza się wszystkie typy umaszczenia. Kot ma mocne, muskularne i proporcjonalne ciało, ma też skłonność do objadania się, a nie do szukania aktywności fizycznej. Dzięki grubemu, miękkiemu, gęstemu futerku, dobrze znosi zimno. Ponieważ jego budowa ciała sprawia, że jest mniej ruchliwy niż inne rasy kotów, dojrzały brytyjczyk może być odpowiednim wyborem dla spokojnych osób starszych.
Koty tej rasy są z natury ciekawskie, lubią odkrywać to, co nieznane - mają skłonność do ucieczek dlatego zaleca się dobrze zabezpieczyć okna i drzwi. Brytyjczyki mogą bez problemu obdarzyć sympatią innego kota, o ile zwierzęta będą sobie przedstawiane stopniowo.
Zaleca się regularne szczotkowanie i czesanie (raz w tygodniu), aby usunąć martwe włosy. Trzeba pamiętać, że ze względu na niezwykle bujne futro, w okresie wiosennego linienia kot będzie gubił bardzo dużo sierści. Należy również pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków oraz kontroli stanu uszu i zębów. Przycinanie pazurków nie jest wskazane dla kotów wspinających się na drapaki, gdyż tracą wtedy możliwość bezpiecznego kontaktu z podłożem.
Styl życia kota brytyjskiego i odmienna od wielu innych ras sierść oraz bezwzględna mięsożerność całego gatunku ma także wpływ na wymogi żywieniowe. Należy dążyć do podawania karm o możliwie pełnym składzie obejmującym zarówno wymagane składniki podstawowe jak i witaminy oraz mikroelementy.
Dieta powinna być dostosowana do warunków życia oraz indywidualnych potrzeb kota. Ze względu na przysadzistą budowę ciała, brytyjczyki mogą być narażone na nadwagę, która może się odbić zarówno na zdolnościach motorycznych, jak i na ogólnym stanie zdrowia kota. Długość życia kota wynosi średnio od 14 do 18 lat.
Źródło: niezalezna.pl
