Miasto morderców?
Jadąc autobusem komunikacji miejskiej w Warszawie, zostałem uraczony przez znajdujące się w nim ekrany sielskim obrazkiem. Hanna Gronkiewicz-Waltz z troskliwym uśmiechem kochającej córki tuliła się do starszej kobiety – jednej z bohaterek Powstania Warszawskiego.
Podpis pod ujęciem brzmiał jakoś tak: „Nasz wspaniały ratusz zajmuje się bohaterami” itd. Pomyślałem, że dużo prawdziwszym obrazkiem pokazującym, jak naprawdę wygląda twarz ekipy, która od lat rządzi Warszawą, byłaby Gronkiewicz-Waltz tuląca się do… morderców Jolanty Brzeskiej. Nadal pozostających na wolności, nadal bezkarnych. Po miesiącach prac komisji reprywatyzacyjnej, śledztw – zarówno dziennikarzy, jak i obywateli – jest już dla wszystkich jasne, a i nawet już sami oskarżeni nie bardzo się z tym kryją, że lata rządów tzw. Bufetowej to czas bezkarności mafii. Mafii zdolnej mordować ludzi, krzywdzić i wyrzucać na bruk, pozbawiając tysiące osób środków do życia. I równie jasna jest bezpośrednia, polityczna odpowiedzialność warszawskiej ekipy PO za stworzenie systemu, w którym patologie te mogły zaistnieć. Dlatego stawka wyborów w Warszawie jest dziś dużo ważniejsza niż same kwestie polityczne. Ujawniono skalę niesprawiedliwości, pokazano, że ginęli niewinni. A chyba brak akceptacji dla mordów i bandyckiej przemocy nie jest uzależniony od preferencji partyjnych? Taką mam nadzieję. Bo sytuacja, w której znów w Warszawie będzie rządził ktoś z PO, będzie ponurym memento dla naszego, skądinąd pięknego i bohaterskiego, miasta. Będzie świadectwem tego, że warszawiacy akceptują tę mafię. Że najgorsze nawet zbrodnie – a takie właśnie popełniano przy reprywatyzacji – nie są argumentem za zmianą władzy. Oczywiście moje preferencje polityczne kieruję w stronę jednego kandydata, ale teraz najważniejsze jest co innego – pokazać, że Warszawa nie chce być miastem mafii i morderców. Czyli – upraszczając – każdy, byle nie PO. Nasza stolica zasługuje na dużo więcej.
Źródło:
