Proces norymberski – po raz pierwszy skazano przywódców państwowych za zbrodnie międzynarodowe
Od 20 listopada 1945 roku do 1 października 1946 roku pracował w Norymberdze Międzynarodowy Trybunał Wojskowy. Wysłuchano zeznań 240 świadków i rozpatrzono ponad 5 tys. dokumentów. Protokół liczył na 16 tys. stron. W procesie sądzono 22 zbrodniarzy – 12 skazano na śmierć (jedną zaocznie), trzech – na dożywocie, czterech – na długoletnie więzienie, a trzech – uniewinniono.
W skład trybunału weszli: przedstawiciele Wielkiej Brytanii – Geoffrey Lawrence (przewodniczący), USA – Francis Biddle, ZSRR – Iola T. Nikitczenko i Francji – Henri Donnedieu de Vabres. Oskarżycielami byli: Hartley Shawcross (Wielka Brytania), Robert Houghwout Jackson (USA – główny oskarżyciel), Roman A. Rudenko (ZSRR) i Charles Dubost (Francja).
Oskarżenie mówiło o czterech rodzajach zbrodni:
uczestnictwo w spisku w celu popełnienia zbrodni międzynarodowej
zbrodni przeciwko pokojowi
zbrodni wojennych
zbrodni przeciwko ludzkości
W akcie pominięto jednak m.in. kwestię okupacji niemieckiej w Polsce, getta żydowskie, przesiedlenia i germanizację. Sowieci starali się, aby włączyć do niego zbrodnię katyńską i obwinić o nią Niemcy. Udało im się tylko, albo aż, wymusić na Trybunale wycofanie przedstawionej przez obrońców niemieckich tajnej klauzuli do paktu Ribbentrop-Mołotow, będącej podstawą podziału Polski i stawiającą ZSRR w roli agresora. Po odczytaniu aktu oskarżenia żaden ze zbrodniarzy nie przyznał się do winy.
Decyzją Trybunału na śmierć zostali skazani:
Martin Bormann – szef kancelarii Hitlera, później jego zastępca i szef NSDAP (sądzony zaocznie);
Hans Frank – generalny gubernator w okupowanej Polsce;
Wilhelm Frick – generał SS i SA, protektor Czech i Moraw;
Hermann Göring – marszałek Rzeszy, dowódca lotnictwa, twórca Gestapo;
Alfred Jodl – szef sztabu w Naczelnym Dowództwie Wehrmachtu;
Ernst Kaltenbrunner – szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy;
Wilhelm Keitel – feldmarszałek Rzeszy, szef Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu;
Joachim von Ribbentrop – minister spraw zagranicznych; Alfred Rosenberg – ideolog partyjny NSDAP, minister Rzeszy ds. Terenów Wschodnich;
Fritz Sauckel – generał SS i SA, organizator pracy przymusowej;
Arthur Seyss-Inquart – komisarz Rzeszy w Holandii; Julius Streicher – wydawca „Der Stuermer”, współorganizator eksterminacji Żydów.
Karę dożywocia otrzymali: Erich Raeder – dowódca marynarki wojennej, Rudolf Hess – zastępca Hitlera i Walter Funk – minister finansów i gospodarki Rzeszy.
Na długoletnie wyroki zostali skazani: Albert Speer – minister do spraw uzbrojenia, Baldur von Schirach – przywódca Hitlerjugend, Constantin von Neurath – protektor Rzeszy w Czechach i na Morawach oraz Karl Dönitz – dowódca floty okrętów podwodnych.
Uniewinniono: Franza von Papen – byłego kanclerza Rzeszy (przed Hitlerem), Hansa Fritzsche – szef radia Rzeszy i głównego cenzora oraz Hjalmara Schachta – prezesa Reischbanku.
Skazani na śmierć zostali 16 października 1946 roku powieszeni przez zawodowego teksańskiego kata st. sierż. Johna C. Wooda. Ich ciała spalono, a prochy rozrzucono z samolotu nad rzeką Izerą.
Źródło: dzieje.pl
