Nie minie dzień 15 sierpnia, a wróg będzie pobity – prorocze słowa ks. Skorupki

Według żołnierzy kapelan nieustannie zagrzewał ich do i podnosił na duchu. 

W bitwie pod Ossowem młodociany żołnierz nie wytrzymał ataku i zaczął się cofać. Cofali się oficerowie i dowódca pułku. Wtedy ks. Skorupka zebrał koło siebie kilkunastu chłopców i z nimi poszedł naprzód. Widząc cofającego się dowódcę pułku, krzyknął do niego: „Panie pułkowniku, naprzód!”. „A ksiądz?” – zapytał pułkownik. „Panie pułkowniku, za mną!”. „Chłopcy za mną!”. Poszli naprzód. Wielu poległo; padł rażony granatem i ks. Skorupka.

 

– tak pisał potem kardynał Kakowski, który po bitwie zbierał relacje u rannych pod Ossowem.

Według innych świadków ksiądz poległ udzielając jakiemuś żołnierzowi ostatniego namaszczenia. Jako pierwsze o jego śmierci poinformowało w swym meldunku dowództwo Frontu Północnego: 

W 236 pułku piechoty ochotniczym (...) bohaterską śmiercią poległ kapelan tego pułku, ks. Ignacy Skorupka, który w stule i z krzyżem w ręku prowadził żołnierzy do ataku.

 

Dowodzący kontratakiem ppor. Słowikowski, bezpośredni przełożony Skorupki, pisał we wspomnieniach, że gdy ujrzał padającego księdza, był przeświadczony, że ten tylko się potknął. Gdy odnaleziono jego ciało, było całe poprzebijane bagnetami.

Był przez ludzi, którzy dopadli ciała, a być może zrywali właśnie krzyż, zegarek, buty, z wściekłością przebijany bagnetem.

 

– zapisał dowódca, który dodał jeszcze, że ks. Skorupka był pewien polskiego zwycięstwa.

Był on przeniknięty głęboką wiarą w zwycięstwo, w słuszność naszej świętej sprawy. Wierzył, iż Bóg jest po naszej stronie, a przede wszystkim ufał w opiekę królowej Polski, Matki Boskiej Częstochowskiej. Upewniał mnie, iż dzień naszego zwycięstwa jest bliski. Według jego przeczucia będzie to dzień święta Matki Bożej. Przeczuwał to, co stało się w rzeczywistości i to bardzo niedalekiej.

Zwłoki przeniesiono do gospodarstwa Romana Orycha, a następnie przetransportowano je chłopskim wozem do Warszawy. Kilka dni później, gdy walki jeszcze trwały, cała Warszawa żegnała młodego kapłana. Na pogrzebie gen. Haller powiedział:

Polacy! Wejrzyjcie w siebie! Dajcie przynajmniej ofiarną pracę dla Polski, dla której ci, którym dziś cześć tu wyrażamy, życie ofiarowali, dając świadectwo, że Polska nie zginęła i zginąć nie może! Idźmy za ich przewodem! Polska i w przyszłości ostać się może tylko jako czuwające a zbrojne obozowisko ludzi ofiarnych i czujnych.

 

Czapka i Order Virtuti Militari V kl. ks. I. Skorupki, zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Kardynał Kakowski wystosował do wiernych list pasterski, w którym napisał m.in. 

(…) Chwila śmierci ks. Skorupki jest punktem zwrotnym bitwy pod Ossowem i w dziejach wojny 1920 r. Do tej chwili Polacy uciekali przed bolszewikami, odtąd uciekali bolszewicy przed Polakami.

 

31 lipca 1920 roku ks. Skorupka obchodził imieniny i 27-e urodziny. Podczas odbierania życzeń w Ognisku Rodziny Maryi na Pradze, w zakładzie opiekuńczym sierot prowadzonym przez siostry Franciszkanki Rodziny Maryi, gdzie był kapelanem, powiedział do sióstr:

Nie martwcie się. Bóg i Matka Boska Częstochowska, Królowa Korony Polskiej, nie opuści nas i ześle nam człowieka, jak ksiądz Kordecki, jak Joanna d’Arc we Francji. Człowiek ten stanie na czele armii, doda odwagi i nastąpi zwycięstwo. Bliskim jest ten dzień. Nie minie dzień 15 sierpnia, dzień Matki Boskiej Zielnej, a wróg będzie pobity.

 

Źródło: polskieradio.pl, dzieje.pl, cud1920.pl

#warszawska #bitwa #śmierć #ks. Skorupka