Tym, że wymierzone jej przez Komisję Weryfikacyjną grzywny chce przerzucić na obywateli, dowodząc, że do zapłaty wezwano nie ją, ale prezydent Warszawy, więc to „funkcja ma płacić”. Podobnie, że zatrudnia (za niemałe pieniądze) zewnętrzną kancelarię, której działalność dotyczy głównie dbania o osobisty interes pani prezydent. Jakkolwiek wątpliwe to działania, nie wydaje się, by wykraczały poza możliwości prawników zatrudnianych przez ratusz. Jednak największe wrażenie robi szczerość, z jaką przyznaje, że w gruncie rzeczy nie interesowała ją warta 22 mln zł Sienna 29, bo to sprawa urzędników niższego szczebla. I niekłamana satysfakcja, że z racji wpisów hipotecznych nie uda się już miastu jej odzyskać. Czy czegoś więcej jeszcze nam trzeba?
