"Tusk wystawił żywy symbol komunizmu na fotel marszałka". I to w równą rocznicę powstania niesławnego pomnika

Mimo, iż większość Polaków tego nie chce, Włodzimierz Czarzasty z Nowej Lewicy prawdopodobnie zostanie dziś marszałkiem Sejmu. Takie były ustalenia, kiedy pierwszym "marszałkiem rotacyjnym" zostawał Szymon Hołownia. Okazuje się, że Donald Tusk z powołaniem Czarzastego "wstrzelił się" w symboliczną datę.

Dokładnie 80 lat temu, 18 listopada 1945 roku odsłonięto w Warszawie Pomnik Braterstwa Broni „Czterech śpiących” - symbol komunizmu

– przypomniał na portalu x Mariusz Błaszczak (PiS).

 "Donald Tusk postanowił uczcić ten dzień wstawiając żywy symbol komunizmu na fotel marszałka sejmu. Precz z komuną!" - dodał.

Dokładnie 80 lat temu, 18 listopada 1945 roku odsłonięto w Warszawie Pomnik Braterstwa Broni „Czterech śpiących” - symbol komunizmu.

Donald Tusk postanowił uczcić ten dzień wstawiając żywy symbol komunizmu na fotel marszałka sejmu.

Precz z komuną!

— Mariusz Błaszczak (@mblaszczak) November 18, 2025

"Pomnik śpiących", czyli oficjalnie Pomnik Braterstwa Broni stał na placu Wileńskim na warszawskiej Pradze w latach 1945-2011. Nad jego powstawaniem osobiście czuwał major Hryhorij Nenko, wieloletni aparatczyk NKWD, który pilnował zgodności projektu z ideologiczną poprawnością komunizmu. Pomnik miał symbolizować sowiecką dominację nad Polską. Sam Nenko brał udział w represjach wobec polskich żołnierzy Armii Krajowej i WiN, którzy znaleźli się w ZSRR. Osobiście przesłuchiwał i torturował oficerów, a podczas licznych tortur chwalił się, że "Polaków będzie mordował do końca życia".

W 2011 roku pomnik zabrano do konserwacji - nigdy już nie wrócił na miejsce. W lutym 2015 roku stołeczna rada miasta zadecydowała, że nie będzie ponownie wystawiony.

Włodzimierz Czarzasty był członkiem komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w latach 1983–1990. Dołączył do niej jako student Uniwersytetu Warszawskiego, był aktywnym działaczem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej (ZSMP). W drugiej połowie lat 80. pracował w aparacie partyjnym PZPR (m.in. w Komitecie Wojewódzkim w Radomiu i w Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie), zajmował się głównie sprawami młodzieżowymi i propagandą. Po rozwiązaniu PZPR w styczniu 1990 r. przeszedł do SdRP, później SLD, a wreszcie do Lewicy i Nowej Lewicy.