Piotr Grochmalski: Według berlińskiej narracji Tuska - Polacy okupują Polskę

14 stycznia 2024 roku Donald Tusk, w trakcie totalnej wojny wymierzonej w struktury państwa polskiego, stwierdził: „Tak jak skończyła się pisowska okupacja Polski, tak skończą się okupacje przez PiS państwowych urzędów”. Żaden współczesny polityk niemiecki nie odważyłby się publicznie na tak rasistowski język wobec nas. Dla zwykłego Polaka okupacja naszego państwa kojarzy się jednoznacznie z Niemcami i Rosją. Osiemdziesiąt trzy lata po ludobójstwie dokonanym przez te dwa reżimy wobec II RP, 1 września 2022 roku, został przedstawiony raport oceniający straty wyrządzone nam przez Niemcy – ponad 1,3 bln euro. Berlin wpadł w panikę. Szok przebijał z tonu artykułów. Wszystkie największe tamtejsze media pisały o wielkości polskich roszczeń – „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Sueddeutsche Zeitung”, „Welt”, a nawet brukowiec „Bild”. Najdalej posunął się „Spiegel”, który w swoim tekście mocno podkreślił, iż raport krytykuje szef PO, Donald Tusk. Radykalnie kontrastowało to z cytowaną wypowiedzią lidera PiS, Jarosława Kaczyńskiego, który podkreślił, iż „Niemcy najechali Polskę i wyrządzili nam ogromne szkody. Okupacja była niezwykle zbrodnicza, niesamowicie okrutna i miała reperkusje, które w wielu przypadkach odczuwane są do dziś”. Jarosław Kaczyński zaznaczył, iż na podstawie raportu Polska będzie się domagać od Niemiec reparacji, choć może to być „długa i trudna droga”. 

Wzorem Goebbelsa

Spróbujmy Tuska przetłumaczyć z niemieckiego na polski. Jak pisał w swoim pamiętniku Joseph Goebbels 20 października 1939 roku: „Wstrzymałem już działalność polskich teatrów i prasy, i bardzo ograniczę ich aktywność”. A 2 listopada Goebbels tak ukazuje okupację: „Rozmowa z Frankiem. Na razie nie wspierać polskiego życia kulturalnego, ponieważ życie kulturalne stanowi stację rozrządową odradzającego się polskiego nacjonalizmu. Natomiast więcej propagowania niemieckiego życia kulturalnego”. Oglądając zniszczoną Warszawę, sam Goebbels zdaje się być wstrząśnięty „niemiecką robotą”: „Warszawa: to jest piekło. Zdemolowane miasto. Nasze bomby i granaty zrobiły swoje. Żaden dom nie ostał się w całości. Ludność jest apatyczna i podobna do cieni. Niczym robactwo pełza po ulicach. Jest obrzydliwie i nie do opisania. Na cytadeli. Wszystko jest tutaj zniszczone. Nie pozostał kamień na kamieniu. Tu polski nacjonalizm przeżywał swój czas cierpienia. Musimy go całkowicie wytępić, bo inaczej któregoś dnia znowu się podniesie. (…) Wizyta w pałacu Belwederskim. Tu polski marszałek [Piłsudski – przyp. red.] żył i pracował. Jego pokój i łoże, w którym zmarł. Tu można pojąć, co się ma do stracenia, gdy polska inteligencja dostanie możliwość rozwinięcia skrzydeł”. W innym miejscu, w notatce z 25 października 1939 roku, Goebbels pisze, iż „Polacy będą powoli przesuwani na obszar państwa szczątkowego. Z inteligencji już niewiele pozostanie”. Czyżby „Geniusz” Tuska doszedł do wniosku w 2024 roku, że to „Polacy okupują Polskę”? 

Okupacja Tuska 

Tuż po wyborach kanclerz Olaf Scholz nie ukrywał swojej radości ze zwycięstwa „niemieckiej opcji” w Polsce. Łamaną polszczyzną skierował swoje gratulacje do „drogiego Donalda Tuska” . Jak podkreślił: „Donald Tusk chce, żeby Polska znów znalazła się w sercu UE i tam jest jej miejsce. (…) Cieszę się, że razem, ramię w ramię z Polską, możemy rozwijać UE i stosunki polsko-niemieckie”. Nie mniejszą radość po wyborach, tym razem również w imieniu Putina, wyraził Alaksandr Łukaszenka, który prowadzi brutalną politykę wobec białoruskiej Polonii. Stwierdził on: „Polacy spisali się naprawdę dobrze. Nie spodziewałem się takiego wyniku. Po prostu odmówili udziału w tej grze z PiS. Kibicuję Polakom. Dobra robota!”. Ale z pewnością nawet Berlin, Mińsk i Moskwa nie spodziewały się skali owego projektu „wyzwalania” Polski spod „polskiej okupacji”. Liczba uderzeń w filary państwa jest porażająca. Jak ostrzegł Paweł Kukiz: „Rozpoczęła się okupacja Donalda Tuska”. Ale postawa berlińskich elit pokazuje, iż jest on jedynie realizatorem pewnego planu, który został upubliczniony w Niemczech. Na łamach „Berliner Zeitung” Klaus Bachmann już 21 października 2023 roku, a więc sześć dni po wyborach, nawoływał do siłowej rozprawy z PiS-em. Jak podkreślał: „Zmiana nastąpi jedynie poprzez autorytaryzm”. Ktoś, kto otwarcie nawołuje do rządów bezprawia i dokonania zamachu stanu, winien być wydalony z Polski. Problem w tym, iż Bachmann, jak to udowodnił Piotr Lisiewicz w artykule opublikowanym 19 grudnia 2023 roku na łamach „Gazety Polskiej”, to „niemiecki łącznik Tuska”. Autor zwraca uwagę, iż „Bachmann nie jest przypadkowym publicystą, lecz współpracownikiem Tuska od trzech dziesięcioleci – publicystą założonego przez niego »Przeglądu Politycznego«”. Lisiewicz przytacza wspomnienie Krzysztofa Wyszkowskiego o tym, jak Tusk tworzył „Przegląd Polityczny” i swoją pierwszą partię, Kongres Liberalno-Demokratyczny. Według Wyszkowskiego, Bachmann odgrywał w tym środowisku rolę niemieckiego doradcy, patrona i łącznika. A Radosław Huget, były przewodniczący KLD w Krakowie, twierdzi: „Donald z kolegami dostawali z Niemiec kasę w walizkach i wymieniali całymi walizkami w kantorach na złotówki”. Te wzajemne bliskie więzi są kluczem do zrozumienia tej swoistej misji Bachmanna i jego aktywności w Polsce, szczególnie na Dolnym Śląsku, gdy został ważnym pracownikiem naukowym w Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta na Uniwersytecie Wrocławskim (Wrocław był w III Rzeszy drugim miastem po Berlinie), w listopadzie 2013 roku Bronisław Komorowski nadał Bachmannowi tytuł profesora. A w artykule „Czy Donald Tusk zostanie autokratą, który zreformuje państwo?”, opublikowanym 11 grudnia w „Berliner Zeitung”, daje swoiste przyzwolenie koalicji 13 grudnia na siłowe „wyzwolenie” Polski z rąk Polaków, aby kraj nad Wisłą „zeuropeizować” – czyli włączyć na zawsze w projekt niemieckiej Europy. Niemiec sugeruje: „Tusk może posłużyć się pretekstem do ogłoszenia stanu wyjątkowego i ograniczenia podstawowych wolności, zmiażdżenia i zakazania partii przeciwnej, wywarcia presji na sędziów i sądy przedstawienia czołowym przedstawicielom pokonanych oferty nie do odrzucenia: ocaleją, jeśli dostarczą wystarczającą ilość materiału obciążającego na ich byłych kumpli. Ale który demokratyczny mąż stanu chce przejść do historii jako ten, który chcąc ocalić demokrację, całkowicie ją zniesie?”. Rzecz w tym, iż w tej pacyfikacji i degradacji Polski Tusk może liczyć na całkowitą tolerancję UE.

„Berliner Zeitung” i Berlin „ostoją polskiego ruchu oporu”

Nieprzypadkowo teksty te ukazują się na łamach „Berliner Zeitung”. To pierwsza gazeta, jaka powstała w Niemczech po upadku III Rzeszy. Z początku była oficjalnym organem sowieckiej armii, a jej redaktorem naczelnym był sowiecki oficer polityczny, pułkownik Aleksander Kirsanow, odpowiedzialny za politykę okupacyjną Moskwy wobec wschodnich Niemiec. Po nim kierownictwo nad gazetą przejął Rudolf Hernstadt, ważny agent GRU. Po zjednoczeniu Niemiec z pisma mieli być zwolnieni wszyscy szpiedzy Stasi, służby bezpieczeństwa w NRD. Ale w 2019 roku gazetę zakupuje Holger Friedrich. Wkrótce wychodzi na jaw, że ten były wojskowy, który służył w komunistycznej armii NRD, a potem w sposób niejasny dorobił się znacznego majątku, był w latach 80. agentem Stasi. Gazeta prezentuje proputinowską narrację, a sam Friedrich w lutym 2023 roku jako pierwszy podpisuje petycję „Manifest na rzecz pokoju”, w której Sahra Wagenknecht i Alice Schwarzer domagają się zaprzestania dostaw broni na Ukrainę i zmuszenia Kijowa do zawarcia pokoju z Rosją. To na łamach „Berliner Zeitung” urodzony i wychowany w Niemczech Tomasz Kurianowicz, znawca kultury i globalnego kapitalizmu, pisze 2 listopada 2020 roku: „Berlin staje się ostoją polskiego ruchu oporu”. Ten autor głośnego wcześniej i kontrowersyjnego wywiadu z Radosławem Sikorskim, w którym brutalnie zaatakowany był ówczesny rząd Polski, twierdzi, iż „od czasu dojścia do władzy w Warszawie rządu PiS stolica Niemiec stała się ośrodkiem dla tych wszystkich Polaków, którzy nie czują się już bezpiecznie w swoim kraju. Wśród nich jest wiele osób ze społeczności LGBT+, które uciekają przed homofobiczną retoryką polskiego rządu do Niemiec”. Twierdzi, iż Berlin stał się centrum dla polskich bojowników ruchu oporu z liberalnego środowiska, którzy są zaangażowani w prawa LGBT i aborcji. Określa ich mianem „zesłańców”. To bodaj pierwowzór owej idei Tuska wyzwalania Rzeczpospolitej z polskiej „okupacji”. W lipcu 2022 roku, gdy Niemcy prowadzą coraz bardziej brutalną wojnę informacyjną wobec Polski, Kurianowicz staje na czele „Berliner Zeitung”.

Nowa, najdłuższa wojna nowoczesnej Europy

Pod koniec października 2023 roku, na łamach „Gazety Polskiej” stwierdziłem: „Berlin wydał krocie, aby przejąć kontrolę nad Warszawą. Była to najdłuższa wojna, jaką toczyli w ramach UE przeciwko drugiemu państwu od czasu zjednoczenia Niemiec. Uznawali ją za najważniejszą przeszkodę w realizacji swej idei wielkiej, niemieckiej przestrzeni. Z szokującą determinacją Merkel i Scholz kreowali przez lata nowy typ agresji informacyjnej przeciw Polsce. Ich wściekłość była tym większa, iż to diagnozy polityczne Zjednoczonej Prawicy okazywały się słuszne i ukazywały, jak dramatyczną cenę płaci Europa za notoryczne, kosmiczne błędy Berlina”. Krytycznym elementem tej wojny jest plan owej destrukcji Polski, realizowany przez ekipę Tuska.

Od ostatniego rozbioru Rzeczpospolitej, czyli od 1795 roku, nie było w Polsce premiera bardziej proniemieckiego i większego zwolennika dezintegracji RP na regiony jak Donald Tusk. Ma być też wzorcowym przykładem kariery, którą zrobią ci, którzy z uwagą wsłuchują się w głos płynący z Berlina. Już w marcu 2017 roku „Die Welt” – flagowy tytuł koncernu Axel Springer na rynku niemieckiej prasy opiniotwórczej – ogłosił wówczas bez niedomówień: „Tusk jest Polakiem, ale gra w drużynie Niemiec” („Er ist Pole, aber er spieltfür das deutsche Team”). Klucz do zrozumienia istoty jego polityki przedstawili nam sami Niemcy. Co ciekawe – ta oczywista nielojalność wobec współrodaków, ta zdrada ich interesów publicznie ujawniona – nie wywołała u niego żadnej refleksji. A teraz, z namaszczenia Niemiec, Tusk dokonuje w zastraszającym tempie strategicznej degradacji Polski. Niszczone są wszystkie filary państwa. A jeszcze kilka miesięcy temu Euronews donosił, iż RP buduje najsilniejszą armię w UE, a fińska gazeta „Helsingin Sanomat” stwierdzała, że „Polska staje się supermocarstwem wojskowym”, co wzmocni bezpieczeństwo krajów bałtyckich wobec Rosji. To, co obserwujemy, nie ma precedensu w najnowszej historii Starego Kontynentu. Stanisław Janecki zauważa: „Trzeba by zapłacić setki miliardów euro, żeby okrężną drogą doprowadzić do takiego rozwalenia Polski, jak robi to Tusk. Z tej perspektywy Donald Tusk jest najtańszym i najłatwiejszym w użyciu destruktorem Polski. Gwarantującym ogromny współczynnik zwrotu w stosunku do zainwestowanego kapitału. Kogoś takiego w całej historii Polski nie było. Szkoda tylko, że Polska nic z tego nie będzie miała, a wręcz same szkody”. Jeśli doliczymy do tego rachunku lata niszczenia wizerunku Polski pod parasolem Niemiec, w okresie owych 8 lat rządów Zjednoczonej Prawicy, to ukaże się nam astronomiczna suma zbliżająca się do skali strat, jakie ponieśliśmy w okresie okupacji Niemiec. Jednak wówczas nie było w Polsce żadnego ugrupowania i żadnego polityka, który zgodziłby się na rolę narzędzia w realizacji takiej okupacyjnej polityki. Janecki stwierdza: „Tusk jest wręcz wymarzonym koniem trojańskim w Polsce. Jego protektorzy i prowadzący bardzo liczą na to, że wykona za nich całą brudną robotę, i raczej się nie przeliczą. Jeśli istniał plan rozwalania Polski, jest realizowany z wyjątkową gorliwością. I  wrogom Polski daje nadzieję, że to upośledzi nasz kraj na  dekady.  Piękna operacja wykończenia piątej unijnej potęgi i sprowadzenia jej do roli w pełni kontrolowanego wasala”. To prawdziwa wojna nie tylko o przyszłość, ale i o nasze narodowe istnienie. Dzieje się to w tej rzeczywistości, w której Niemcy otwarcie finansują w Polsce nurty i ugrupowania, kierujące się niemiecką racją stanu. Skąd tyle nienawiści i pogardy w tych sformułowaniach Niemców dotyczących Polaków? Niedawno zmarła Wanda Półtawska była jedną z Polek, na której niemieccy lekarze dokonywali przerażających eksperymentów medycznych w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Dla III Rzeszy była numerem sieben und siebzig null neun. Tak pisze o swoich uczuciach wobec oprawców:

Dlaczego frontalny atak na Wąsika i Kamińskiego?

Edwart N. Luttwak w swojej głośnej w świecie pracy „Zamach stanu. Podręcznik” zwraca uwagę, iż jednym z istotnych czynników związanych z zamachem stanu jest kwestia wykorzystywania korupcji. Wielu analityków chce widzieć w owej szokującej agresji i determinacji Tuska w ataku na posłów Macieja Wąsika i Mariusza Kamińskiego czynnik osobistej zemsty. Nie wyklucza to jednak drugiego wymiaru owej operacji – sygnału ukazującego oczywistą niechęć owej ekipy 13 grudnia do aktywnego przeciwstawiania się zjawisku korupcji. Kreml od szeregu lat stosował brudne pieniądze jako jeden z głównych instrumentów prowadzonej przez Putina wojny z Zachodem. Szeroki powrót środowiska odpowiedzialnego za „reset” z Rosją, jest czytelnym sygnałem zarówno dla Berlina, jak i Moskwy. To jest już nieomal jawna deklaracja przekształcenia Polski w niemiecko-rosyjski protektorat. Tempo tych działań nie pozostawia złudzeń – likwidacja komisji do badania wpływów rosyjskich, atak i pacyfikacja podkomisji Antoniego Macierewicza, sygnał o zmniejszeniu liczebności polskiej armii, podważanie kontraktów zbrojeniowych z Koreą Południową, czystki w armii, w policji, w służbach, w straży granicznej, układają się w koszmarny obraz chaotycznej, słabnącej z dnia na dzień Polski. Jaka jest cena nowej okupacji?

Cywilizacyjna katastrofa. To jest masakra: ekipa Tuska – co widać już po miesiącu – spełnia z nadmiarem wszystkie oczekiwania Berlina. Zrezygnuje z wszystkich kluczowych inwestycji, rozwali armię i spacyfikuje gospodarkę. Nie będzie elektrowni atomowej, nie będzie CPK, nie będzie wolnych mediów, nie będzie rozwoju kultury, rozbity zostanie wielki projekt Międzymorza, zniszczona zostanie opozycja, a pierwsi od 1989 roku więźniowie polityczni są jedynie zapowiedzią skali represji. 

Już jest. Nowy numer tygodnika #GazetaPolska. Zobacz najnowszy spot!

Prenumeruj na https://t.co/4iBN2D7fFX#prenumerata #tygodnik #media #sroda #czasnaprase #czytamprase #czytambolubie pic.twitter.com/dy6ihH7WLo

— Gazeta Polska - w każdą środę (@GPtygodnik) January 24, 2024

 

Źródło: Gazeta Polska

 

#bezprawie Tuska