Losy Piłsudskich

Pochowany na cmentarzu w Wrexham w Walii. Jan Piłsudski urodził się 15 stycznia 1876 roku w Wilnie. Z Uniwersytetu Moskiewskiego usunięty za udział w polskiej organizacji młodzieżowej. Studia prawnicze kontynuował na uniwersytecie w Kazaniu. W latach 1909–1915 był buchalterem Zarządu Miasta Wilna. W Wielkiej Brytanii uzyskał pożyczkę na budowę miejskich wodociągów i kanalizacji. W 1918 roku należał do Tymczasowej Komisji Rządzącej w Wilnie. W niepodległej RP Jan Piłsudski pracował w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej w Warszawie. Od 1920 roku, znowu w Wilnie, był sędzią Sądu Okręgowego, potem Sądu Apelacyjnego, a dwa lata później posłem na Sejm Litwy Środkowej. W 1928 roku poseł z listy BBWR, wicemarszałek Sejmu, a następnie minister skarbu. W latach 1932–1937 wiceprezes Banku Polskiego. 17 września 1939 roku aresztowany w Wilnie przez NKWD i wywieziony na Łubiankę. Zwolniony w wyniku układu Sikorski–Majski, przedostał się do Wielkiej Brytanii. Starszy od Jana o siedem lat był Adam Piłsudski – urodzony 25 września 1869 roku w Zułowie. Do 1900 roku przebywał w majątku rodzinnym Tenenie na Żmudzi. Potem zatrudnił się w wileńskim magistracie, by ostatecznie zostać – tak jak brat Jan – buchalterem Zarządu Miasta Wilna. Pełnił także wiele funkcji w organizacjach gospodarczych. Od października 1934 roku był wiceprezydentem Wilna. Kilka miesięcy przed śmiercią został senatorem RP. Zmarł 16 grudnia 1935 roku w Warszawie i został pochowany na wileńskiej Rossie. I jeszcze dwa lata młodszy od Adama Kazimierz Gabriel Piłsudski – urodzony 5 kwietnia 1871 roku w Zułowie. W II RP pracował w bankowości, później w Najwyższej Izbie Kontroli. Po agresji ZSRS aresztowany – tak jak brat Jan – trafił na Łubiankę i Butyrki. Kazimierz Gabriel Piłsudski zmarł 19 grudnia 1941 roku w Bucharze w Uzbekistanie.