Na mocy decyzji Sejmu RP rok 2018 został ogłoszony Rokiem abp. Ignacego Tokarczuka.
Był to człowiek niezłomny. Niezłomny wobec komunistów, atakowany wielokrotnie. Jeden, obok prymasa Stefana Wyszyńskiego, kardynała Karola Wojtyły, z najważniejszych przedstawicieli polskiego episkopatu
– powiedział wykładowca Wyższego Seminarium Duchowego w Przemyślu, historyk ks. dr Henryk Borcz.
Historyk – który znał hierarchę osobiście – na sesji naukowej „Deus caritas w życiu ks. abp. Ignacego Tokarczuka” w Przemyślu przypomniał życiorys duchownego.
Był to człowiek bardzo skromny, bardzo prosty. Taki wyrzeczony, czyli nie wymagający nic dla siebie
– opisywał.
Ks. dr Borcz w połowie lat 70. ub. wieku został proboszczem nowo utworzonej parafii w Krzakach-Studzieńcu koło Stalowej Woli. Tymczasową kaplicę urządził w stodole, wybudował też salę katechetyczną. Za prowadzenie działalności duszpasterskiej był szykanowany przez komunistów; m.in. skazany na karę grzywny z możliwością zamiany na ponad pół roku więzienia.
Kiedy miałem zagrożenie więzieniem, (bp Tokarczuk) bardzo mi pomagał
– zauważył.
Sesja popularnonaukowa odbyła się także w opactwie benedyktynek w Jarosławiu. Referaty wygłosili m.in. biskup senior diecezji sandomierskiej Edward Frankowski, ks. prof. Józef Wołczański, ks. prof. Stanisław Nabywaniec, prof. Sabina Bober i prof. Wacław Wierzbieniec.
W jarosławskim opactwie otwarto również Izbę Pamięci abp. Tokarczuka. Można w niej obejrzeć m.in. zdjęcia, archiwalia, przedmioty należące do duchownego.
Wystawę poświęconą pierwszemu metropolicie przemyskiemu otwarto też w muzeum archidiecezjalnym.
Ignacy Tokarczuk urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyższych k. Zbaraża. W latach 1937-42 studiował teologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Święcenia otrzymał 21 czerwca 1942 r. we Lwowie z rąk bp. Eugeniusza Baziaka. Pracował jako wikariusz w parafii Złotniki. 22 lutego 1944 r. – ostrzeżony – uniknął śmierci z rąk UPA. Po powrocie do Lwowa pracował w parafii św. Marii Magdaleny. Po tym, jak w wyniku powojennej zmiany granic Lwów stał się częścią Związku Sowieckiego, w listopadzie 1945 r. wyjechał do Katowic. Tam został wikariuszem w parafii Chrystusa Króla.
Rok później rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 r. obronił doktorat. Początkowo pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a w 1952 r. wyjechał do Olsztyna, gdzie przez 10 lat był wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum”. Wykładał filozofię i teologię. W 1962 r. powrócił na KUL.
Biskupem przemyskim papież Paweł VI mianował go 3 grudniu 1965 r. Sakry biskupiej udzielił mu prymas Wyszyński.
W kazaniach często mówił o programowej ateizacji społeczeństwa prowadzonej przez władze PRL. Spośród 142 kazań wygłoszonych w 1970 roku 13 władze komunistyczne uznały za zagrażające ustrojowi. W latach późniejszych było ich więcej. W latach 70. i 80. wspierał działania opozycji demokratycznej, m.in. Komitetu Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a później NSZZ „Solidarność”.
– Wierzyłem, że wygra ten, kto zachowa spokój – powiedział hierarcha w listopadzie 2002 r. podczas poświęconej mu konferencji naukowej w oddziale Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie.
Był m.in. członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski, członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego, ds. Budowy Kościołów, a w latach 1967-1989 – członkiem Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu PRL. Papież Jan Paweł II w czasie wizyty w diecezji przemyskiej 2 czerwca 1991 r. wyniósł go do godności arcybiskupiej, a 25 marca 1992 r. ustanowił go pierwszym metropolitą nowo powstałej metropolii przemyskiej. W 1993 r. przeszedł na emeryturę.
3 maja 2006 r. abp Ignacy Tokarczuk został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego.
Zmarł 29 grudnia 2012 r.
