Nie, nie mamy jeszcze w Polsce lobby „cywilizacji śmierci”, a sprawa „małego Szymonka” nie dowodzi kompletnego upadku polskiej medycyny. Niestety wskazuje ona – nie po raz pierwszy – na to, że sprawni gracze medialni są w stanie wywołać moralną histerię, która nie tylko ustawia na baczność szpital, zmusza do działania rzecznika praw dziecka, ale też… kompromituje prawą stronę. Tak, właśnie kompromituje. Dlaczego? Bo wszystkim rozgrzanym do czerwoności sprawą „polskiego Alfiego Evansa” warto przypomnieć, że nieetyczne jest nie tylko nieuprawnione odłączenie od aparatury, ale też uporczywa terapia. Nadchodzi taki moment, gdy pacjenta trzeba odłączyć od aparatury podtrzymującej życie. Śmierć mózgowa, choć budzi kontrowersje filozoficzne, jest powszechnie przyjętym rozumieniem śmierci i jako taka jest wykorzystywana do orzekania konieczności odłączania od aparatury. Tak było w tym wypadku. Lekarze stwierdzili, że chłopiec nie żyje, że krążenie podtrzymuje już wyłącznie aparatura, i dlatego ją odłączyli.
Wiele takich procedur odbywa się codziennie. Ta była jedną z tysięcy. Rodzice – i o tym też trzeba pamiętać – nie zawsze mają wiedzę i obiektywizm konieczny do podejmowania takich decyzji. Bioetyk może w takich sprawach doradzić, ale on także, jeśli nie jest lekarzem specjalistą, nie ma koniecznej wiedzy, aby oceniać konkretne przypadki. Opinia publiczna nie musi mieć w takich sprawach racji. Moralna histeria zaś nie służy poważnej debacie, a także kompromituje konserwatywne podejście do obrony życia. Tak, mamy obowiązek bronić życia od poczęcia do naturalnej śmierci, tak, mamy obowiązek patrzeć na ręce lekarzom, ale nie powinniśmy kwestionować każdej decyzji medycznej i udawać, że za śmierć zawsze odpowiadają lekarze. Tak nie jest. Ona jest wpisana w nasze życie i przychodzi moment, gdy trzeba się z nią pogodzić.
