Moskiewscy przyjaciele Adama Mickiewicza wraz z pucharem wręczyli mu również wiersz napisany w dwóch językach: polskim i francuskim. Jest on odpowiedzią na znany z III części Dziadów ustęp: „Do przyjaciół Moskali”. Treść utworu z zachowaniem oryginalnej pisowni przytaczamy poniżej:
Zarówno kielich, jak i zapis utworu znajdują się w gablocie wystawienniczej zamku w Montrésor. Otrzymał je Ksawery Branicki, pierwszy polski właściciel zamku, od Władysława Mickiewicza, syna poety. Puchar trafił do rodziny Branickich jako wyraz wdzięczności za wieloletnie wsparcie rodziny Mickiewiczów oraz ich długoletnią przyjaźń. Ksawery Branicki cenił twórczość Adama Mickiewicza i popierał jego działalność publicystyczną, m.in. w roku 1849 założył i finansował wydawanie dziennika „Trybuna Ludów” wychodzącego pod redakcją Mickiewicza.
Ksawery Branicki nabył posiadłość w Montrésor w 1849 roku. XV-wieczny zamek w dolinie Loary doczekał się gruntownego remontu oraz nowego wyposażenia. Pierwszy polski właściciel, wspierał uczestników Wielkiej Emigracji – finansował działania patriotyczne, dawał schronienie wychodźcom, udzielał pomocy polskim artystom. Dzięki takim działaniom dzisiejszy zamek w Montrésor jest jak wielka skrzynia skarbów, która skrywa dzieła światowej sławy malarzy czy rzeźbiarzy, ale przede wszystkim od lat jest sejfem chroniącym polskie ślady we Francji. Można rzec, że nazwa miejsca zobowiązuje, mon trésor (fr.) oznacza bowiem po polsku mój skarb.
