Polska wysłała do Niemiec ok. 63 tys. oryginalnych dokumentów z danymi o zbrodniach niemieckich

Podczas prac zespołu ds. reparacji Mularczyk natknął się na informację, że przez blisko 50 lat Główna Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich przeciw Narodowi Polskiemu, a następnie Instytut Pamięci Narodowej, wysyłały do niemieckiego Centralnego Urzędu Administracji Sądowniczej w Ludwigsburgu oryginały dokumentów dot. zbrodni niemieckich w Polsce w czasie II wojny światowej.

5 kwietnia poseł zwrócił się do ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobry, naczelnego dyrektora Archiwów Państwowych dr. Wojciecha Woźniaka i prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Jarosława Szarka z prośbą o informacje jakie dokumenty były wysyłane stronie niemieckiej oraz czy dokumenty te – po wykorzystaniu – zostały zwrócone, a także czy w tej sprawie prowadzone były postępowania sądowe lub prokuratorskie.

Z kwerendy (...) wynika, że wysłano za granicę 62937 dokumentów, co daje około 69787 kart. Dla 2034 dokumentów nie ustalono liczby kart. Ponadto, w wyniku skontrum ustalono, że dokumenty były wysyłane za granicę w okresie od 21 września 1961 r. do 7 listopada 1999 r.

– napisał prezes IPN Jarosław Szarek, w odpowiedzi na pismo.

Przekazał ponadto, że wśród tych dokumentów znalazło się 41,5 tys. protokołów przesłuchań świadków, 11,9 tys. aktów zgonu, 2,3 tys. fotokopii, 871 fotografii, a także 759 protokołów z ekshumacji. Prezes IPN poinformował ponadto, że w czerwcu 2006 roku ówczesny prezes Instytutu Janusz Kurtyka złożył do Prokuratury Okręgowej w Warszawie zawiadomienie ws. przekazywania stronie niemieckiej wspomnianych dokumentów. Jego zdaniem działanie to odbywało się bez podstawy prawnej oraz „wpływało negatywnie, a wręcz uniemożliwiało zakończenie postępowań” w sprawach, których dotyczyły.

Prokuratura Okręgowa, która wszczęła postępowanie w tej sprawie, ostatecznie je umorzyła w październiku 2009 r. z powodu negatywnej przesłanki procesowej w postaci przedawnienia karalności określonego czynu.

– przekazał Szarek i dodał, że zezwolenie na wywóz części dokumentów za granicę wydała Daria Nałęcz, która w latach 1996-2006 pełniła funkcję naczelnego dyrektora Archiwów Państwowych.

W zamian za niniejsze akta, Główna Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – IPN otrzymała z Bundesarchiv część zespołu Rządu GG (Regierung des Generalgouvernements – 355 jednostek archiwalnych), przechowywanego w tamtejszym archiwum.

– napisał prezes IPN.

Protokół wymiany akt między Bundesarchiv a Główną Komisją Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – IPN podpisano 18 czerwca 1997 r. Ze strony Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych podpisał się Edward Frącki.

Mularczyk chce odzyskania tych dokumentów oraz pociągnąć do odpowiedzialności osoby, które wydały decyzje o przekazaniu ich stronie niemieckiej. Poseł przyznał jednocześnie, że Polska nie ma „instrumentów”, których mogłaby użyć w staraniach o zwrot tych dokumentów. Zapewnił jednak, że kwestia ta będzie tematem jednego z kolejnych posiedzeń parlamentarnego zespołu ds. reparacji, którym poseł kieruje.

Będziemy się zastanawiać jakie działania o charakterze prawnym czy politycznym należałoby podjąć, żeby ten temat został w relacjach polsko-niemieckich skutecznie podniesiony.

– powiedział.

Wskazał też, że sprawa przekazania wspomnianych dokumentów przez „wysokich urzędników państwowych” musi „bulwersować” tym bardziej, że znalazły się wśród nich też dowody pomocy udzielanej Żydom przez Polaków w okresie okupacji. W jego ocenie, są one bezcenne z punktu widzenia historii oraz stanowiłyby ważny materiał do zbadania przez zespół ds. reparacji.

Niestety niewiadomo, jaka część w tych dokumentów jeszcze istnieje.

 

Źródło: dzieje.pl

#zbrodnie niemieckie #dokumenty #przekazane #urzędnicy państwowi