Pan Warszawy – pierwsza wzmianka o Warszawie
Nazwa Warszawa – jako Warssowa – pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie księcia mazowieckiego Siemowita II wydanym 23 kwietnia 1313 roku, który został wystawiony dla niejakiego Hyczki. Książę nadał mu jedną z wsi pod Błoniem wraz z immunitetem, podpisując się jako „książę Mazowsza i pan Warszawy”. Napisano również, że miejscem sporządzenia była Warszawa. Na podstawie tego zapisu historycy doszli do wniosku, że w tym czasie w Warszawie istniała już siedziba dworu książęcego i to wyższej rangi.
Badacze historii stolicy są zdania, że jej nazwa pochodzi od imienia Warsz. Czyli oznacza to, iż wieś, która tutaj istniała, należała do rodu Warszowców, którzy byli osadnikami z Czech. Do Polski przybyli w czasach Bolesława Krzywoustego, a wówczas nadano im ziemie na Mazowszu i Małopolsce.
Tekst dokumentu Siemowita znamy z XV-wiecznej kopii, a najstarszy znany dokument oryginalny z nazwą „Warszawa”, pochodzi z 1347 roku i wystawili go bratankowie Siemowita II.
Pan Warszawy zmarł w swoim majątku Wiskitki niedaleko Sochaczewa 18 lutego 1345 roku i został pochowany w (nieistniejącym już dziś) kościele Dominikanów w Warce. Z nieznanych przyczyn nigdy nie ożenił się. Swoje władztwo w testamencie przekazał do podziału między trzech bratanków: Bolesława III, Siemowita III i Kazimierza I.
Źródło: niezalezna.pl
