Iluzja Bramantego
Dzieło pochodzącego z Cremony Agostina de Fondulis odnaleźć można w kościele Santa Maria presso San Satiro w Mediolanie. De Fondulis kształcił się w Padwie (w jego czasie zwano go nawet „Padewczykiem”) a także, być może, w Mantui — wpłynął na jego artystyczną drogę Mantegna. Pieta wykonana z terakoty — „Opłakiwanie zmarłego Chrystusa” — powstała na przełomie wieków XV i XVI i znajduje się w bocznej kaplicy mediolańskiego kościoła, na którym piętno odcisnęli Bramante i Amadeo. Już po powstaniu pieta uzyskała tak dobre opinie, że dzieło otworzyło Agostinowi drogę do dalszej kariery. W tym samym kościele można obejrzeć, wykonane także z terakoty, jego rzeźby znajdujące się w zakrystii.
Sam kościół Santa Maria przy San Satiro w Mediolanie to prawdziwa perła architektury. Był to kościół parafialny Mediolanu, wzniesiony w 1478 r. (w miejscu gdzie wcześniej znajdował się kościół San Satiro), na zlecenie Gian Galeazzo Sforzy, a prace kontynuowano za czasów Lodovico Moro. Problem stanowiło „wpasowanie” nowej świątyni w już istniejącą siatkę ulic. „Za plecami” kościoła znajdowała się już contrada Falcone, przy utrzymaniu rozmiaru nawy nie można było wybudować odpowiedniej wielkości prezbiterium i absydy.
Problem ten rozwiązał Domenico Bramante. Wybudował bowiem „fikcyjny chór”. W istocie jest to praktycznie płaska ściana, z wgłębieniem liczącym zaledwie 97 centymetrów. Jednak artysta wykorzystał efekt trompe-l’oeil – zmniejszające się kolumny i kolumienki tworzą taki wzór perspektywiczny, że chór wydaje się być głęboki. Efekt iluzji jest niesamowity, zaś turyści z zachwytem robią zdjęcia kościoła najpierw od strony nawy, by potem stanąć z boku i uchwycić „prawdziwy”, czyli płaski obraz.
Kościół Santa Maria presso San Satiro – to perła architektury, koniecznie trzeba go dodać do listy miejsc, które warto zobaczyć w Mediolanie.
Źródło: faroditalia.pl
