221 lat temu powstały Legiony Polskie Posiłkujące Lombardię zwane Legionami Dąbrowskiego

9 stycznia 1797 r. gen. Dąbrowski podpisał z rządem Republiki Lombardzkiej umowę, która głosiła, że powstaną polskie oddziały w służbie i na żołdzie Republiki. Nazwano je Legionami Polskimi Posiłkującymi Lombardię, uszyto mundury i sztandary zbliżone do polskich, język komend i stopnie wojskowe również były polskie. Na szlifach widniał włoski napis „Tutti gli uomini liberi sono fratelli” – „Wszyscy ludzie wolni są braćmi”. Trójkolorowe kokardy przypięte do mundurów nawiązywały do rewolucji francuskiej, symbolizując sojusz i protekcję Republiki. Oficerom i żołnierzom nadano obywatelstwo lombardzkie wraz z prawem powrotu do kraju, jeśli Lombardia nie będzie ich już potrzebować.

Sztandar 1 Legii Legionów Polskich we Włoszech

W maju 1797 roku w Legionach było już niemal 7 tys. żołnierzy, głównie Polaków przebywających na emigracji oraz polskich jeńców i dezerterów z armii austriackiej generała Dagoberta Wurmsera w Mantui. Utworzone zostały dwie legie po 3 bataliony każda. Dowódcą pierwszej legii był gen. Józef Wielhorski, drugiej gen. Franciszek Rymkiewicz. Dąbrowski wprowadził w legionach nowoczesny system dowodzenia na wzór francuski, zniósł kary cielesne, dał możliwość awansu również żołnierzom niemającym pochodzenia szlacheckiego, nakazał naukę czytania, pisania oraz podkreślanie polskości formacji.

Reklama

$\"\"$

Gen. Henryk Dąbrowski

W Legionach polskich walczyło w sumie ok. 35 tys. ludzi. Wykształciły one znakomitą kadrę przyszłych oficerów, były szkołą patriotyzmu i demokracji. Wielu oficerów Legionów Polskich w czasach 1815-31 było podstawą armii Królestwa Polskiego i brało udział w nieudanym Powstaniu Listopadowym.
W 1797 r. Józef Wybicki napisał pieśń legionistów zwaną Mazurkiem Dąbrowskiego, która w XX wieku została polskim hymnem narodowym.