W końcowych dniach wakacji 1939 roku, eksperymentalna stacja telewizyjna mieszcząca się w warszawskim budynku Prudentialu wyemitowała pierwszy w Polsce oficjalny program telewizyjny.
Zaprezentowano wówczas film promujący Polskie Radio, występ Mieczysława Fogga, aktorki Ireny Zaleskiej i film fabularny Barbara Radziwiłłówna w reżyserii Józefa Lejtesa z Jadwigą Smosarską w roli tytułowej. Obraz nadano za pomocą tzw. telewizji mechanicznej w standardzie 120 linii, na aparaturze Philipsa (telewizor i wóz transmisyjny). Trwały wówczas również dość zaawansowane prace nad telewizją elektroniczną w standardzie 343 liniowym. Wystawa odbyła się w gmachu YMCA przy ul. Konopnickiej 6 w Warszawie. Miała trwać do 10 września, lecz wybuch wojny przerwał zarówno wystawę, jak i prace nad dalszym rozwojem telewizji w Polsce. Prace te były na tyle zaawansowane, że przewidywaną datą rozpoczęcia nadawania stałego programu był rok 1940. Po wybuchy wojny nie ewakuowano z Polski aparatu użytego kilka dni wcześniej do emisji, przez co w czasie okupacji wpadł w ręce Niemców, jego dalsze losy są nieznane.
