W programie ZWC napisano m.in.:
Ułożono regulamin precyzujący metody pracy i strukturę organizacji. Podstawową jednostką była „szóstka”, trzy „szóstki” stanowiły „oddział”, dwa „oddziały” – „dzielnicę”. Najwyższą strukturą ZWC był „okręg” podporządkowany Wydziałowi.Celem ZWC jest prowadzenie poza granicami caratu robót przygotowawczych oraz wytworzenie organizatorów i kierowników technicznych dla przyszłego powstania zbrojnego w zaborze rosyjskim. Dążąc do rewolucyjnego powstania Polski przeciw najazdowi moskiewskiemu, ZWC stwierdza, że celem zgodnych usiłowań ogółu jego członków jest Niepodległa Republika Demokratyczna.
Reklama
Powołana została Niższa Szkoła Wojskowa, której słuchaczami zostało w pierwszym etapie 54 szeregowców. Pierwszymi wykładowcami byli m.in.: Sosnkowski, Dąbkowski, Kukiel, Trojanowski, Gorzechowski i Sikorski. Wykłady objęły: historię wojskowości, geografię militarną, naukę o broni, balistykę, służbę wojska rosyjskiego, organizację wojska rosyjskiego, czytanie map i planów, materiały wybuchowe, dywersję komunikacyjną, fortyfikacje polowe, służbę wywiadowczą, itp. Ćwiczenia praktyczne przeprowadzano w lokalach i w podmiejskich lasach, bardzo często odbywano je nocami.
W 1910 r. powstały podległe ZWC organizacje jawne: Związek Strzelecki i Polskie Drużyny Strzeleckie, będące faktycznie organizacjami przysposobienia wojskowego. W związku z kryzysem polityki europejskiej w 1912 r. zlikwidowano kierownictwo związku, bezpośrednio podporządkowując ZWC komendantowi Józefowi Piłsudskiemu i Kazimierzowi Sosnkowskiemu jako szefowi sztabu. W 1914 r. ZWC liczył 7239 członków, stanowiąc kadry tworzonych Legionów Polskich.
