Zamach antydemokratyczny. Ryszard Kalisz i postkomunistyczna hydra »
CZYTAJ TERAZ »
•
12.01.2011 21:29
POLSKA 1944-1956
II KONSPIRACJA - PODZIEMIE ANTYKOMUNISTYCZNE
II KONSPIRACJA - PODZIEMIE ANTYKOMUNISTYCZNE
Ostatni „leśny” poległ 21 października 1963 r. w woj. lubelskim. Był nim Józef Franczak ps. „Lalek” , żołnierz mjr. H. Dekutowskiego, który ranny w starciu z oddziałem Służby Bezpieczeństwa popełnił samobójstwo .
Szacuje się, że przez oddziały leśne konspiracji antykomunistycznej przeszło ponad 20 tysięcy żołnierzy. Szeregi partyzantów skutecznie przetrzebiły amnestie z 1945 i z 1947 r. Lata 50-te były już tylko agonią konspiracji antykomunistycznej. Podziemie niepodległościowe po 1945 r. zmieniło metody walki w porównaniu z okresem okupacji niemieckiej. Oprócz żołnierzy pozostających od lat w konspiracji „wzbogacało” się o nowych członków, którzy powracali z przymusowej pracy w Rzeszy, emigracji bądź w okresie okupacji hitlerowskiej byli zbyt młodzi. Skład społeczny uczestników powojennej konspiracji stanowili zdecydowaną większość mieszkańcy wsi. Fakt ten przeczy więc tezom o walce warstw „wyzyskiwanych” z inteligencją i burżuazją. Ich działalność nastawiona była na samoobronę i obronę ludności cywilnej przed represjami „nowej władzy”. Podziemie brało na siebie również obowiązek walki z przestępczością kryminalną Likwidowano administrację państwową szczebla gminnego i terenowe struktury aparatu bezpieczeństwa. Po 1948 r. celem nadrzędnym działających oddziałów leśnych pozostało przetrwanie w terenie.
Straty podziemia antykomunistycznego są nie do policzenia i przeważnie czysto hipotetyczne. Najczęściej podawane dane to: ok. 8.500 zabitych podczas walki, 5.000 skazanych na karę śmierci oraz podawaną przez niektóre źródła ale znacznie zawyżoną liczbę 21.000 zmarłych w więzieniach
Źródło:
Ostatni „leśny” poległ 21 października 1963 r. w woj. lubelskim. Był nim Józef Franczak ps. „Lalek” , żołnierz mjr. H. Dekutowskiego, który ranny w starciu z oddziałem Służby Bezpieczeństwa popełnił samobójstwo .
Szacuje się, że przez oddziały leśne konspiracji antykomunistycznej przeszło ponad 20 tysięcy żołnierzy. Szeregi partyzantów skutecznie przetrzebiły amnestie z 1945 i z 1947 r. Lata 50-te były już tylko agonią konspiracji antykomunistycznej. Podziemie niepodległościowe po 1945 r. zmieniło metody walki w porównaniu z okresem okupacji niemieckiej. Oprócz żołnierzy pozostających od lat w konspiracji „wzbogacało” się o nowych członków, którzy powracali z przymusowej pracy w Rzeszy, emigracji bądź w okresie okupacji hitlerowskiej byli zbyt młodzi. Skład społeczny uczestników powojennej konspiracji stanowili zdecydowaną większość mieszkańcy wsi. Fakt ten przeczy więc tezom o walce warstw „wyzyskiwanych” z inteligencją i burżuazją. Ich działalność nastawiona była na samoobronę i obronę ludności cywilnej przed represjami „nowej władzy”. Podziemie brało na siebie również obowiązek walki z przestępczością kryminalną Likwidowano administrację państwową szczebla gminnego i terenowe struktury aparatu bezpieczeństwa. Po 1948 r. celem nadrzędnym działających oddziałów leśnych pozostało przetrwanie w terenie.
Straty podziemia antykomunistycznego są nie do policzenia i przeważnie czysto hipotetyczne. Najczęściej podawane dane to: ok. 8.500 zabitych podczas walki, 5.000 skazanych na karę śmierci oraz podawaną przez niektóre źródła ale znacznie zawyżoną liczbę 21.000 zmarłych w więzieniach
Źródło:
Zobacz więcej
Niezależna TOP
