40 lat później
Z okazji 40. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego padło w naszej przestrzeni publicznej wiele ważnych i mocnych słów. W odpowiedzi na nie pojawiło się też trochę słów zakłamujących rzeczywistość i pamięć, mających tłumaczyć i usprawiedliwiać cudzą zdradę i własne zaprzeczenie wcześniejszym ideałom.
Czyli jak co roku – można by skwitować, pozwalając sobie na odrobinę satysfakcji, że choć nie spotykamy się już pod domem dyktatora (w którym, jak się okazuje, ten spotykał się z późniejszym guru kilku pokoleń elit III RP), to jednak stan wojenny oceniamy dziś jako społeczeństwo ostrzej, a pamięć, wzmocniona instytucjonalnie, ma się nie najgorzej. Szkoda tylko, że nie najgorzej ma się też skazujący opozycjonistów sędzia Iwulski, nie do ruszenia w Sądzie Najwyższym, a pytania, kto tak naprawdę wygrał, zawsze psują podniosły nastrój.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie, niezalezna.pl,
