Życie utopione w morzu papierów
W ogniu sporu o prawo dotyczące aborcji zniknęło pytanie o program Za życiem. Na jakim etapie są prace nad jego rozszerzaniem? Kiedy można liczyć, że przyjmie on realnie obowiązujące, wspierane nie tylko prawnie, lecz także instytucjonalnie formy? Jakie stworzy sposoby pomocy, wytchnienia, życiowe ułatwienia dla matek i ojców, opiekunów osób z niepełnosprawnościami?
To ważne pytania, szczególnie dla tych, którzy od 30 lat słyszą od polskiego państwa, że „najbardziej troszczy się o najsłabszych”. Od zawsze mam wątpliwości w tej sprawie. III RP najbardziej troszczyła się zawsze o interesy tych grup, które potrafiły przy politykach i urzędnikach huknąć pięścią w stół. Albo ich kupić. Polskie państwo zbywało za to milczeniem lub pustymi słowami tych, którzy rzeczywiście byli najsłabsi. A do najsłabszych od zawsze należy środowisko opiekunów osób z niepełnosprawnościami. Ono nie może być zakładnikiem w wojnie pro-life z pro-choice. W dodatku bacznie obserwuje, czy w sprawie Za życiem obecna władza, Sejm, Senat, prezydent, rząd przerzucają tylko papiery z biurka na biurko, czy robią coś faktycznie. Żeby się nie okazało przed wyborami, że PiS ma nadal tylko te stosy papierów po swojej stronie.
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
