niemieckie zbrodnie wojenne

Od dyskusji tzw. okrągłego stołu w Paryżu Dom Aukcyjny Christie's rozpoczął swój całoroczny program skupiający się na restytucji dzieł sztuki skonfiskowanych w wyniku niemieckich prześladowań. To światowa seria inicjatyw – wydarzenia odbędą się w Wiedniu, Berlinie, Londynie, Nowym Jorku i Tel Awiwie. To także nowa droga dla ofiar i ich spadkobierców do badania, lokalizowania i odzyskiwania zaginionych dzieł sztuki. Cécile Verdier, prezes Christie's France, zauważyła, że obowiązkiem domu aukcyjnego „jest zrobić wszystko, co możliwe, aby ustalić [pochodzenie] dzieł, które wystawiane są na sprzedaż, i uczestniczyć w znalezieniu rozwiązania [między kupującym a sprzedającym]”.

Przez piętnaście godzin, 15 grudnia 1961 r., trzej sędziwie odczytywali uzasadnienie wyroku śmierci, orzeczonego wobec Adolfa Eichmanna, SS-Obersturmbannführera, szefa wydziału żydowskiego w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), odpowiedzialnego za realizację planu eksterminacji europejskich Żydów. Ten pierwszy w historii Izraela wyrok śmierci, spisany na 211 stronach, odzwierciedlał ogrom zbrodni przeciwko ludzkości, popełnionych przez Eichmanna na narodzie żydowskim, ale też i innych narodach, w tym na ok. 500 tysiącach Polaków, deportowanych i wyzyskiwanych w warunkach niewoli, przymusu i terroru na terenie Niemiec i ziemiach okupowanych.

20 stycznia 1942 r. na naradzie w berlińskim Wannsee zapadły decyzje, które są jednymi z najhaniebniejszych w historii ludzkości. Wysokiej rangi urzędnicy III Rzeszy podjęli ustalenia, które skutkowały zaangażowaniem całego aparatu państwowego do mordowania Żydów. Decydenci eufemistycznie nazwali przyjęte ustalenia „ostatecznym rozwiązaniem”. Nawet sami przed sobą nie chcieli się przyznać, że chodzi o ludobójstwo, planową eksterminację narodu żydowskiego prowadzoną przez państwo niemieckie. Organizacją całego przedsięwzięcia miał zająć się Reinhard Heydrich, szef Reichssicherheitshauptamt (Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy).