Nie ma powrotu do przeszłości

Wielu wyborcom, ale przede wszystkim politykom i ich otoczeniu, wydawało się, że „przegrane” przez PiS wybory będą jak powrót do przeszłości. Że cała Polska magicznie wsiądzie do wehikułu i cofnie się jak Marty McFly do 2014 roku. Liczyli, że będzie tak, jak było. Swobodne kreowanie tematów zastępczych. Relacje z ruskiej defilady i trzytygodniowe nawijanie o kaszubskich truskawkach. Naprawdę liczono, że komisje śledcze Jońskiego i Sroki zapędzą Polaków przed telewizory. Chyba najbardziej zabawne jest oglądanie ludzi w TVP. Powrócili na synekury już wszyscy, którzy okupowali studia za poprzedniego Tuska, ale nie zauważyli, że rzeczywistość się zmieniła. Nikt nie potrzebuje już dziennikarzy, których jedyne zdolności to płynne czytanie i aktorska modulacja głosem. To już w rzeczywistości wojny wewnętrznej nikomu nie imponuje. Tak jak pewnie nikogo nie zachwyca na froncie w Ukrainie to, że ktoś umie wywijać lassem albo rzucać nożem. Nie laurki z konkursów recytatorskich decydują o sukcesie. Trzeba być jakimś. Nikogo nie interesuje, co ma do powiedzenia dziennikarka, która gdy tylko skończyły się partyjne synekury, odeszła do PR-u. Nikt nie szuka opinii tego czy innego, który wrócił po ośmiu latach trochę grubszy i bardziej siwy. Tej gry z 2014 roku już nie ma, tak jak nie ma Naszej Klasy i Gadu-Gadu. Jesteście jak kawaleria biegnąca na czołgi. To, co robicie, nie ma sensu. Do co bystrzejszych zaczyna to docierać. Zaczynają uciekać do przodu, czyli w tym wypadku do Brukseli. To żałosne, gdy Borys Budka po czterech miesiącach ministrowania uważa swą misję za zakończoną. Widocznie nie było takiego bałaganu, jak mówili.

Również w służbach nie było najgorzej, skoro Marcin Kierwiński wykonał już swoją pracę. Jest ich więcej. Zaczyna do nich docierać, że Polska się po prostu zmieniła.

 

Źródło: Gazeta Polska